Μεγάλο καθίκι ο άνθρωπος......

Παρασκευή βράδυ…..και λογικά περνάς μια ωραία βραδιά με παρεούλα ( όταν είσαι σα τη καλαμιά στο κάμπο …μόνη ) συζητώντας και αναπολώντας …εποχές που είχες μια σχέση ….ένα σύντροφο ρε παιδάκι μου…

Εγώ θα μοιραστώ μαζί σας τη χθεσινή μου βραδιά ..θα μου πείτε τι μας νοιάζει βρε Βασιλική η δική σου χθεσινή βραδιά …ε λοιπόν επειδή σκέφτηκα πολύ εχθές θέλω να σας πω τις σκέψεις μου….

Συνήθως συχνάζω σε σαλόνια , εχθές μαζί με μια φίλη μου
( από τα παλιά ….) πήγαμε μια βόλτα στο λιμάνι ….καλά ακούσατε μια βόλτα στο λιμάνι !
Δεν έχει σημασία σε ποιο μέρος της Ελλάδος ( Βορείου Ελλάδος λιμάνι – έδωσα το στίγμα ) καθίσαμε σε ένα παγκάκι και βλέπαμε τους εργάτες , τα πλοία , τη θάλασσα και γενικά ότι κίνηση υπήρχε εκείνη την ώρα….μια και περασμένα μεσάνυχτα….

Οπότε ….θα μου δικαιολογήσετε και κάθε έκφραση που θα ακούσετε, εμπνέομαι από το περιβάλλον και ανάλογα είναι και το ύφος της συνομιλίας μου.

Τελικά κάτι παίζεται με όλο τον κόσμο. Αυτά που συμβαίνουν γύρω σας τα έχετε αναλύση καμιά φορά μέσα σας; Θα μου πείτε τι ανάλυση να δώσουμε, σκασίλα μας μεγάλη εμάς τι μας ενδιαφέρει , εμείς να είμαστε καλά , δουλειά , υγεία , αυτοκίνητο και γκόμενα /ος να υπάρχει και δόξα τω Θεώ !

Να αρχίσω από την εποχή των δίδυμων πύργων …τελικά αυτούς τους δίδυμους ποιος τους κατέβασε ?
Ο Μπιν Λάντεν ή οι Αμερικάνοι…

Έφη : Βρε μην είσαι ηλίθια οι Αμερικάνοι τους κατέβασαν για να κάνουν τους πολιτσμάνους μετά σε όλη την περιοχή. Δεν είδες τι ακολούθησε μετά ; Με πρόφαση και καλά ότι κινδυνεύουν άρχισαν να ελέγχουν τα πάντα … ποιος την πλήρωσε ο Χουσείν ; Αμφιβάλεις ότι την πλήρωσε ;

Βίκυ : Αφού έκαναν τη μαλακία τους εκεί κάτω και είδαν ότι δε τσουλάει αυτό το παραμυθάκι μετά σκαρφίστηκαν το παραμύθι με το τραπεζικό σύστημα.
Απλοποιημένα θα το δούμε. Κατέρρευσαν δυο τράπεζες στην Αμερική. Σκασίλα μας μεγάλη….πως αυτές οι δυο τράπεζες έγιναν η αρχή ενός ντόμινο για ότι επιχειρηματικό υπάρχει πάνω στη γη;
Τράπεζες στην Ευρώπη , επιχειρήσεις που κατά περίεργο τρόπο δημοσιοποιούσαν στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς κέρδη και ξαφνικά …..πτώχευση.
Και καλά ρε φίλε , κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα …δηλ. οι νόμιμοι τοκογλύφοι… και τρέξαμε αμέσως να σώσουμε το τραπεζικό σύστημα.
Τελικά αυτό το σύστημα – η αρχή του νήματος ποιος είναι ? Το κράτος , οι τράπεζες , οι επιχειρηματίες ή μήπως εσύ και εγώ που …κινούμε την αγορά.
Έτρεξε και ο δικός μας ( ένσημα δεν έχει στη ζωή του – και όλοι οι υπόλοιποι ! ) να στηρίξει τράπεζες , εταιρίες….
Αααα ..μην ξεχνάμε και τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων .
Βρε μαλάκα , αν δεν στηρίξεις εμένα με εργασία και χρήμα …ποιος θα πάει να αγοράσει αυτοκίνητο …εσύ και η παρεούλα σου ;
Και άντε πήγατε εσείς , πόσα θα πάρετε ; 5 -10 μετά θα ξαναβγείς να δώσεις ελαφρύνσεις και να τους στηρίξεις ; και μένα θα με έχεις στα τέσσερα να το νοιώθω καλύτερα;
Δε μπορώ αυτή τη λογική να τη καταλάβω ….μήπως τελικά τα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο που έμαθα …κάτι ο Karl Popper , κάτι ο Paul Samuelson , η Susan de Brunhof με τη κρατική διαχείριση της εργατικής δύναμης κάτι ο Καράγιωργας με τις Οικονομικές λειτουργίες του κράτους….κάπου όλοι τους ..μας τα έχουν βγάλει όλα off !.

Έφη: Δηλαδή πιστεύεις ότι τα αμερικανάκια είναι τόσο έξυπνα και χειρίζονται τη τύχη του κόσμου ; Θα τρελαθώ. Μέσα στο μυαλό μου είναι κάποιες ταινίες του Χόλυγουντ που έχω παρακολουθήσει και μάλλον ήταν προφητικές – αλήθεια για να επανέλθω και πάλι στους δίδυμους πύργους…..γιατί μέσα στα θύματα δεν υπήρχε κανένας Εβραίος ; Εκείνη την ημέρα δε δούλευαν ;

Βίκυ : Αυτοί οι Εβραίοι είναι σα τις κατσαρίδες…από παντού θα επιζήσουν…περίεργος λαός.

Έφη : και καλά παίζεται μια στημένη οικονομική κρίση ολοφάνερη - διότι δε μπορεί να υπάρχει κρίση και να γίνονται περίεργες συζητήσεις συγχωνεύσεων – ξαφνικά παίζονται παιχνίδια με την Opel - VW - Porsche και ανεβαίνουν οι μετοχές στο χρηματιστήριο των εν λόγω εταιριών -βρίσκονται όμως σε κρίση.
Ρε γαμώτο , θα βγω έξω από τα ρούχα μου …πόσο ηλίθιους μας περνάνε όλους ?

Βίκυ : πάνε να μας οδηγήσουν σε μια κατάρευση όλου του συστήματος που είχε στηθεί έως τώρα ….αναδιανομή του πλούτο…ποιού πλούτου δηλαδή μάλλον των κοινωνικών τάξεων.
Μέσα σε αυτή τη δημοκρατία ( ο Θεός να τη πει Δημοκρατία ) που ζούμε πόσες κοινωνικές τάξεις έχουμε ;
Τυπικά έχουμε μερικές …λούμπεν – πτωχούς , μεσαία , ανωτέρα και ανωτάτη….με βάση πάντα το οικονομικό εισόδημα.
Θέλουν να μας οδηγήσουν κάπου ; Στο να υπάρχει μόνο η ανωτάτη και η τάξη εξυπηρέτησης της ανωτάτης ;
Ρωτώ τώρα εγώ ο βλάκας …γιατί βλάκας είμαι …δε μπορεί τόσα χρόνια να διάβαζα για να περάσω τα εξάμηνα ( βλέπεις Πολιτικές Επιστήμες ήθελα η νοικουρούλα ) και όλα να μου τα βγάζεις τώρα ….λάθος .
Βρε εγώ αυτόν το σοσιαλισμό , φιλελευθερισμό εγώ τι διάβαζα τόσα χρόνια ;
Βρε τόσο αγώνα να περάσω το μάθημα του Κατσούλη – Πολιτικά συστήματα γιατί τον έδωσα ….αφού έρχεσαι εσύ με τα φράγκα και μου τα βγάζεις όλα στο κόκκινο;
Υπάρχει σοσιαλισμός ; Μπορεί να υπάρξει ; Η Ελλάδα πέρασε καμιά εποχή ως σοσιαλιστική χώρα ;
Εσείς κύριοι του πράσινου χώρου …μπορείτε να με βοηθήσετε λίγο στην ετυμολογία της έννοιας; Πωπω , το έχασα το μπαλάκι.
Έχει και μια ατμόσφαιρα εδώ στο λιμάνι ….εργατική πραγματικά .
Καλά τώρα μη μιλήσω για φιλελευθερισμό….που πας μωρή χωρίς βρακί στο κώλο ;
Η χώρα με τη βαριά βιομηχανία , με την αναπτυγμένη οικονομική θέση έναντι των εταίρων της …άκου βρε …αν έχουν το Θεός τους ….ψηφίζουν φιλελεύθερο κόμμα !
Τώρα αν τους ρωτήσεις γιατί το ψηφίσαν ….ξέρουν όλοι…για
να φύγει το ΠΑΣΟΚ…τι ψήφισες μωρή ; Το κεφάλαιο να αναλάβει τη λειτουργία της αγοράς .
Ποιο εγχώριο κεφάλαιο έχεις εσύ ; Των 2-4 που διαθέτεις ;
Α, συγνώμη βρε βιάστηκα να κατηγορήσω….αυτό είναι πάντα χαρακτηρίζομαι από βιαστικά συμπεράσματα…το ξένο κεφάλαιο….Κυπριακές off shore εταιρίες , Siemens κλπ.
Τελικά μάνα , τσάμπα δούλευες στα εργοστάσια της Γερμανίας για να με σπουδάσεις …τσάμπα μάνα…..ότι έμαθα είναι άχρηστο …δε παίζει!
Διαθέτουμε όμως κάτι που έχουν σκυλιάσει να μας το πάρουν αλλά δε μπορούν…και αυτό είναι ο πολιτισμός μας.
Ε, που πας βρε κόσμε ξυπόλητε στ΄ αγκάθια ….
Έλα μου ντέ….και τι πολιτισμό ….παραδειγματικό ….θεωρητικά τουλάχιστον διότι πρακτικά κάτι άλλους ξενόφερτους κώλους προσκυνάμε.
Πλούσια ελληνικότατα βιβλία για τα παιδιά μας στο σχολείο ….για παράδειγμα έχω πρόχειρο στο μυαλό μου το βιβλίο της γλώσσας Β΄ Δημοτικού ( έχω μια κορούλα σε αυτή τη τάξη )
Το τι αναφορά εθίμων των Αλβανών έχει μέσα είναι άλλο πράγμα – και ρωτώ τώρα εγώ η κρυφορατσίστρια….χάθηκε βρε αγαπημένο μου Υπουργείο να μου βάλεις ένα παράδειγμα με ένα Γαλλάκι , ένα Ισπανάκι , ένα Φιλανδό σε τελική …τόση λατρεία έχεις μόνο αποκλειστικά εσύ στην Αλβανία ;
Δηλ. αν ο επόμενος Υπουργός έχει ένα θέμα ιδιαίτερης συμπάθειας με τη Ζιμπάμπουε θα ξαναγράψουμε τα βιβλία ;
Όχι φταίω τώρα , η μάνα , να σε κατηγορήσω για ρατσισμό και μάλιστα έμμεσο ρατσισμό , βρε άτιμο Υπουργείο;
Και τελικά με όλους αυτούς τους φίλους μας τι γίνεται ;

Έφη : Βρε έχουμε εμείς φίλους ; που στα Βαλκάνια ; Δε το είχα καταλάβει ….

Βίκυ : Μη τα ισοπεδώνουμε όλα …δε παρακολουθείς τη Eurovision - δε παίρνουμε 12αρι από τους φίλους μας τους Αλβανούς ; Δε παίρνουμε το 8αρι από τους Βούλγαρους καλά εκείνη την ώρα εσύ τι βλέπεις το σακκουλάκι με τα τσίπς ;
Και την επόμενη μέρα ξανά επανερχόμαστε στο ζήτημα της Ηπείρου ….να σε χέσω Γιάννη να σ΄αλείψω λάδι !
Μόνο ένα φίλο έχουμε και αυτός το βροντοφωνάζει αλλά λόγω ύψους δεν τον ακούμε και πολύ…τι με κοιτάς έτσι …δε κατάλαβες για το Σαρκοζί μιλάμε …

Έφη : Καλά ο Σαρκοζί ανήκει στα Βαλκάνια ;

Βίκυ : Όχι αλλά είναι ο μόνος που μας υποστηρίζει…..τι να κάνω να μην τον αναφέρω ; θα πέσει φωτιά να μας κάψει.
Τι θα γίνει με τα Βαλκάνια ; Κάθε οικονομική κρίση επιλύεται με πόλεμο….ποια θα χώρα θα είναι τυχερή…α μπε – μπλομ – του – κειθε ……τον βλέπω τον Μπαράκ να παίζει αλλά δε θα του κάτσει ….
Τώρα μια απορία μπορείς να μου λύσεις ….τι λύσσα κακιά έχουν οι Αμερικάνοι με την Ευρώπη....σε όλα να ανακατεύονται παντού να χώσουν τη μύτη τους…έχουν και αυτή την ουρά την Αγγλία από πίσω τους….

Έφη : Βλέπεις μια περίεργη αναδιάταξη συμμαχιών ;

Βίκυ : Μπα, την ίδια βλέπω ….άλλαξε κάτι και δε το πήρα είδηση ;
Εκεί που προβληματίζομαι είναι η σχέση Ιαπωνίας – Αμερικής - Ινδίας εκεί μόνο βλέπω μια περίεργη αναδιάταξη….βλέπω το κορεσμό της Ιαπωνικής αγοράς και συνεργασίας με τους Αμερικάνους και ένα άνοιγμα που έγινε επί εποχής Κλίντον …τεχνολογικής φύσεως προς την Ινδία ….αυτό με βάζει σε κάποιες σκέψεις …περίεργες …μια περίεργη υποστήριξη στο τομέα της πληροφορικής …ακόμη – ακόμη και στο κινηματογράφο.
Σε κάποια προφητεία ( δε ξέρω ποια …δε τα πάω καλά με προφητείες ) διάβασα για την επέλαση του κόκκινου στρατού …αρνούμαι να πιστέψω ότι αυτός ο κόκκινος στρατός είναι οι Τούρκοι …μπα μάλλον κάτι προς κινέζους μου κάνει.
Παντού…όποια πέτρα και να σηκώσεις έναν κινέζο… θα δεις από κάτω.
Εδώ προβληματίζομαι πολύ σχετικά με τη νοοτροπία του κινέζου και την ήρεμη επικινδυνότητα που έχει – προς όλους μας.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε ένας λαός που μπορούμε να γλύφουμε ότι και όποιον μπορεί να μας εξασφαλίσει τα καλύτερα προς τον ατομικισμό μας…..έλα μη ξινιζόμαστε αυτή είναι η πραγματικότητα …ένα όμως πρέπει να παραδεχτούμε όσο καθικάκια και να είμαστε ποτέ δεν έχουμε προδώσει τη πατρίδα μας και τη θρησκεία μας…..αυτό δύσκολα το συναντά κανείς σε άλλους λαούς.
Αυτοί οι κινέζοι – αυτοί η ήρεμη δύναμη …μήπως είναι τελικά μια ήρεμη επέλαση χωρίς συνείδηση ;
Έφη: Από την όλη ιστορία που με ζάλισες απόψε …έχεις βγάλει την θρησκεία ..από το παιχνίδι
Πιστεύω ότι όλα και πάλι θα ξεκινήσουν για χάρη της θρησκείας να το πω καλύτερα, με πρόσχημα τη θρησκεία .
Εγώ πάντως από τους παπικούς δε ζητώ συγνώμη και ας είναι κάθε μέρα μαζί ο Οικουμενικός Πατριάρχης με τον αγαπητό Βενέδικτο.
Βίκυ: Χέστηκαν για τη συγνώμη τη δική σου …Εδώ δυσκολεύουν τα πράγματα ..όχι γιατί δεν έχω ράμματα για τη γούνα τους …αλλά γιατί δε ξέρω τελικά πώς να μιλήσω ως Ιεράρχες , ως φιλόδοξους θρησκευτικούς ηγέτες , ως τι ;
Αλλοίωση υπάρχει και είναι οφθαλμοφανές …..να σου πω όμως αυτή τη στιγμή τι μου έρχεται στο μυαλό μου ;
Τελικά το πιο άχρηστο πλάσμα που φτιάχτηκε είναι ο άνθρωπος.
Κάτσε και σκέψου ….το ζώο θα σου επιτεθεί , θα θέλει να κάνει κακό μόνο όταν του επιτεθεί κάτι – προς άμυνα – ή για να βρει τροφή – προς επιβίωση .
Βάλε τώρα τον άνθρωπο ….θα σου επιτεθεί χορτάτος για να κερδίσει από σένα - πεινασμένος δε θα επιτεθεί – εκεί θα παρακαλέσει , θα πέσει να φιλήσει κατουρημένες ποδιές για να κάνει τη δουλειά του – μόλις όμως χορτάσει και βολευτεί τότε θα ξεκινήσει η επίθεση για …το παραπάνω…κι άλλο …κι άλλο και χορτασμό δε θα έχει.
Άμυνα ; για ποια άμυνα ανθρώπου εκεί θα ψάξει να συμμαχήσει με κάποιον μαλάκα που θα βγάλει ο άλλος το φίδι από τη τρύπα αντί γι αυτόν……βλέπεις αγαπάμε το τομάρι μας!
Τελικά τα μεγαλύτερα καθίκια του κερατά εμείς …..είμαστε !
Βρε μια χαρά δε μιλούσαμε για γκομενιλίκια …τι πιαστήκαμε με όλα αυτά ; Συγχύστηκα και πείνασα…

Έφη : πάμε να φάμε ένα πατσά ….ξημερώνει σιγά -σιγά ….η ώρα είναι περασμένη …με κούρασε η πολυλογία σου …..τέλειωσε το πακέτο με τα τσιγάρα …..κουράστηκα από τη σκέψη…λυπήσου με, μια …απλή γυναικούλα είμαι .

Βίκυ: και δε πάμε ….

Είσαι παντού αλλά εγώ δεν υπάρχω.

Είσαι παντού αλλά εγώ δεν υπάρχω.

Πρέπει να σ’αγαπώ πολύ για να υποφέρω.

Τα δεινά του έρωτα διαποτίζουν ολόκληρο το Είναι του ανθρώπου , είναι σαν ανοιχτή πληγή στη σάρκα του.
Η ψυχολογική αίσθηση της ένωσης , της σύντηξης με τον άλλο καθιστά , αυτόν τον άλλο , κεντρικό σημείο της ύπαρξης μας , μέρος του εαυτού μας.
Έτσι στην απομάκρυνση , την έλλειψη του άλλου , ο ερωτευμένος είναι αφάνταστα ευαίσθητος .
Ακόμη και αν ο άνθρωπός μας είναι κοντά μας , η αίσθηση της παρουσίας του έχει διακυμάνσεις.
Στην κατάσταση του έρωτα αλλάζει η ψυχική μας ιδιοσυστασία με επακόλουθο να αλλάζουμε κατά την ένωσή μας με το αγαπημένο μας πρόσωπο.
Ας προσπαθήσουμε όμως να δούμε πως ξεκινά μια σχέση ?
Από φαντασίωση .
Όταν λέμε στον /στην αγαπημένο/η μας …αυτή τη μαγική λεξούλα Σ ‘ΑΓΑΠΩ στη πραγματικότητα τι κάνουμε ?

Βάζουμε τη βάση για να εξιστορήσουμε το μέρος των φαντασιώσεων που αφορούν αυτό το πρόσωπο.
Αυτή η φαντασίωση του έρωτα είναι καθαρά δική μας επινόηση , γιατί ως εκείνη τη στιγμή δεν έχουμε γνωρίσει την πραγματικότητα του άλλου.
Έχουμε ονειρευτεί με ανοιχτά μάτια , έχουμε πλάσει μια ολόκληρη ιστορία , οπότε όταν δηλώνουμε τον έρωτά μας δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώνουμε τη δική μας εσωτερική ζωή.
Θέλουμε να ζωντανέψει η φαντασίωση και ο πόθος μας , να μεταφερθεί ο λόγος σε απτή διάσταση και να τα θέσουμε όλα κάτω από το ..... βλέμμα του άλλου
Με λίγα λόγια εκθέτουμε ανοιχτά τον εαυτό μας …. με κίνδυνο την απόρριψη.

Τι γίνεται όταν γινόμαστε αποδεκτοί ?

Τότε μπαίνει ο μέλλοντας .

Αυτή είναι η βασικότερη αλλαγή , είναι η σύγκρουση με την πραγματικότητα , η ώρα των πράξεων.

Πιστεύω ότι η ερωτική εμπειρία είναι η πιο καθοριστική για τη διαμόρφωση του ανθρώπου , γιατί μέσα απ’ αυτήν προσεγγίζουμε το αίσθημα της πληρότητας στη ζωή μας .
Δε θα ήθελα να αντιτείνουμε με δόση κακεντρέχειας …ότι πρόκειται για σωματική πληρότητα.
Αυτό που πραγματικά μας δίνει ο έρωτας είναι η ψυχολογική ολότητα – διότι το ψυχολογικό κενό είναι αυτό που δημιουργεί τις προϋποθέσεις.
Στην πραγματικότητα δε πιστεύω να καλύπτεται απόλυτα και παντοτινά το κενό.
Μόλις γευτούμε το αίσθημα της πληρότητας - θα ξέρουμε που οφείλεται το κενό.
Μας δίνει την εμπειρία να αναγνωρίσουμε , έξω από εμάς , την αιτία του αισθήματος του ανολοκλήρωτου.
Ο κίνδυνος σ’ αυτό το αίσθημα της ολοκλήρωσης έγκειται στο γεγονός ότι είναι δυναμικό και όχι στατικό.
Καθώς ωριμάζουμε ψυχολογικά , διαρκώς μεταμορφωνόμαστε και ενδέχεται να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου να μη μας καλύπτει πλέον το αγαπημένο μας πρόσωπο , να μη γεμίζει το κενό που νοιώθουμε.
Αυτό είναι το δραματικό στοιχείο που αντιμετωπίζουμε στις ερωτικές μας σχέσεις.

Και να , το γιατί :

Η ερωτική εξομολόγηση εκλαμβάνεται πολλές φορές ως πρόθεση για κατάκτηση του άλλου - αν ο άλλος αντιπροσωπεύει κάτι που λείπει από εμένα , πρέπει να το αρπάξω , να το κλέψω από τον κόσμο …διότι αυτό που επιθυμώ δε μου προσφέρεται αυθόρμητα …άρα πρέπει να το αποσπάσω με τη δύναμή μου.
Μόλις αποκτήσουμε το πρόσωπο που μας δίνει την αίσθηση της πληρότητας , αρχίζουμε να αντιμετωπίζουμε με τρόμο , πόνο και αγωνία τη πιθανότητα να το χάσουμε.
Ο έρωτας χαρακτηρίζεται από την εναλλαγή της απομάκρυνσης και της επανεύρεσης…από την ασίγαστη ανάγκη να επιβεβαιώνουμε το κεκτημένο , να λέμε ….είσαι δικός μου για πάντα !......ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει μια φωνή μέσα μας που ψιθυρίζει …πως δεν είναι έτσι.
Η ουσιαστική σχέση δεν είναι κάτι που κερδίζεται μια κι έξω …αλλά απαιτεί συνεχή προσπάθεια.
Τη στιγμή που ανακαλύπτω , τι θα πει να γίνομαι ένα με το αγαπημένο πρόσωπο συναισθάνομαι και τη μοναξιά μου.
Η εμπειρία της ένωσης πηγαίνει χέρι με χέρι με την εμπειρία του χωρισμού.
Είναι σαν κάποιος υπαρξιακός νόμος να μας έχει καταδικάσει στην αναπόφευκτη γνώση που λέει ότι βρίσκω …σημαίνει και χάνω.
Εάν λείπει αυτό το στοιχείο του δισυπόστατου , όταν υπάρχει φαινομενική σιγουριά …..τότε δεν υπάρχει ζωτική σχέση.
Όσο πιο βαθύς είναι ο δεσμός , όσο πιο απαραίτητοι νοιώθουμε ο ένας τον άλλο , τόσο πιο έντονα ζούμε το φόβο της απώλειας.
Κατά βάθος ξέρουμε ότι είναι μια …αυταπάτη….ότι το αίσθημα της πληρότητας μας το εγγυάται ο άλλος. Πρέπει να υπάρχει και να υπονοείται η παραδοχή της απόστασης και της διαφορετικότητας .
Μια βαθειά και ειλικρινή σχέση προϋποθέτει αυτή τη παραδοχή.
Η ψυχική απόσταση εξάλλου είναι αυτή που επιτρέπει τη συνύπαρξη του ζευγαριού , γιατί ο ένας βιώνει τη παρουσία του άλλου , ο οποίος όμως είναι απών λόγω του ότι είναι , διαφορετικός.
Κάθε σχέση καθρεφτίζει το δικό μας επίπεδο ωριμότητας.
Δεν υπάρχει άλλη σχέση που να χαρακτηρίζεται από τόσο μεγάλη αλληλεπίδραση .
Δυο άνθρωποι που αλλάζουν πλησιάζοντας ο ένας τον άλλο , αισθανόμαστε να μας διαποτίζει κάτι - καινούργιο –
και κάτι - παλιό -
Το καινούργιο είναι η μεταμόρφωση που συντελείται και το παλιό είναι η ανάκτηση της υποκειμενικότητας στη σχέση , αυτή που έχτισε τον έρωτα και του έδωσε ποίηση.

Σκοπιανό - Μακεδονική Εκκλησία - Οικουμενικό Πατριαρχείο

Η κυβερνητική θητεία δε πρέπει να συμβαδίζει με τη στρατηγική πολιτική σε χρόνο , η στρατηγική πολιτική πρέπει να υπερβαίνει το χρονικό ορίζοντα , έτσι ώστε να υπάρχει μια κατευθυντήρια γραμμή.
Μια αντίληψη που μας δυσκολεύει σα κράτος και διαφαίνεται στις θέσεις μας απέναντι στο μεγάλο ζήτημα , το Σκοπιανό.
Εάν η χώρα μας είχε προχωρήσει με αυτό το γνώμονα θα είχε επιτύχει τη προοπτική να έχει αποκτήσει βάθος πολιτισμικό και ιστορικό τέτοιο , ώστε να καταστεί σε μια χώρα με πλεονεκτήματα να πρωταγωνιστήσει στη περιοχή.

Η χώρα μας ανάμεσα στις υπόλοιπες Βαλκανικές χώρες είναι η μόνη που έχει ομοιογενές εθνικό σύνολο ως κράτος , τη πιο ανεπτυγμένη οικονομία της περιοχής , σταθερό δημοκρατικό σύστημα , ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και …πολιτισμό.
Διαθέτουμε , πολιτισμό , που συγγενεύει με τις γειτονικές χώρες.
Να μη ξεχνάμε ότι έχουμε κοινή θρησκευτική παράδοση με τους λαούς των χωρών αυτών.
Επίσης ανήκουμε σε δυο μεγάλους Διεθνείς θεσμούς το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. που αποτελούν τις μοναδικές σταθερές του σύγχρονου διεθνούς συστήματος ( θα προσθέσω ένα ερωτηματικό ? ).

Τι κάνουμε όμως σα κράτος ? Διαθέτουμε στρατηγική ?
Υπάρχει μια συνολική σύλληψη στόχων και μέσων που θα χρησιμοποιηθούν ώστε να επιτευχθεί ?

Δε μπορείς να διεισδύσεις οικονομικά και πολιτισμικά ακόμη και σε οικείο χώρο όπως είναι τα Βαλκάνια.
Να επιτύχεις την πολιτισμική ανάκαμψη και αναβίωση των ελληνικών κοινοτήτων στα Βαλκάνια.
Κάποιοι μιλούν να αναδειχθεί η Ελλάδα σε περιφερειακή ηγεμονική δύναμη.
Κάτι σαν ηγεμονικό σταθεροποιητή της περιοχής. Αν υπήρχε μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσαμε να υποτάξουμε το Σκοπιανό ζήτημα , ως ισχυρή ηγεμονική δύναμη να υπαγάγουμε τα Σκόπια στο σύστημα ηγεμονίας το οποίο η Ελλάδα ιστορικά είχε αναλάβει.
Η Ελλάδα με την ιστορική προοπτική μπορούσε να πετύχει …θα σήμαινε μεγάλη επιτυχία στη γεωπολιτική μας θέση στη περιοχή αλλά και απέναντι στη Τουρκία.

Υπάρχει μια οικονομική διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου με ιδιωτικές πρωτοβουλίες ….στηριζόμενες στο κράτος ….που στόχο όμως δεν έχουν μια στρατηγική καθοδήγησης αλλά καθαρά ιδιωτικά κέρδη.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή. Ο ανταγωνισμός της με την Τουρκία είναι στρατηγικής σημασίας , τα αποτελέσματα θα είναι ορατά συν τω χρόνο.

Το Σκοπιανό μας απογύμνωσε από συμμάχους , από εφεδρείες , από αξιοπιστία για τη δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε ως πρωταγωνιστές της περιοχής.

Υπάρχει μια σοβαρή προσπάθεια που μας έχει απομείνει και είναι αυτή της Ορθοδοξίας.
Και εδώ όμως έχουν γεννηθεί ερωτήματα.

Οι Σκοπιανοί στη προπαγάνδα τους δεν έχουν αφήσει απ΄ έξω
το ζήτημα της …Μακεδονικής Εκκλησίας ……
Αν διαβάσει κανείς αυτά που ανακοινώνουν ….τα οποία ξεκίνησαν με πρωτοβουλία του Τίτου , με απώτερο σκοπό τη διείσδυση σε μακεδονικές περιοχές , θα καταλάβει ότι πάνε να ακυρώσουν αιώνες ιστορίας.

Αυτή η οντότητα είναι πλήρες αποκομμένη από κάθε Ορθόδοξη Εκκλησία.

Υπάρχει όμως ένα λεπτό σημείο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο…το οποίο θα μπορούσε με τη συμβολή του να κρίνει πολλά πάνω στο Σκοπιανό ζήτημα.

Αυτή η - σχισματική οντότητα – που ανήκει ?

Αληθεύει ότι υπάρχουν αναφορές από τους τοπικούς Ιεράρχες ( Επισκόπους και Μητροπολίτες ) προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο οποίο εκκλησιαστικά και νομοτελειακά ανήκει η Εκκλησία της Μακεδονίας όταν άρχισαν οι στρατιωτικές και πολιτικές ανακατατάξεις της περιοχής ?

Αληθεύει ότι υπάρχει επίσημο έγγραφο του 1906 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η επαρχία της Εκκλησίας της Μακεδονίας όπως θα δείτε περιελάμβανε εκτός από περιοχές της Μακεδονίας ( Θεσσαλονίκη, Καστοριά, Δράμα, Νευροκοπίου κτλ) αλλά και τις σημερινές περιοχές της αρχαίας Πελαγωνίας, του Μοναστηρίου(στα Σκόπια) που ήταν Μητρόπολη, της Ανδριανούπολης, της Μητρόπολης Στρόμνιτσας, κτλ.
Αυτή λοιπόν η έκθεση περιγράφει τα όσα γίνονταν στην Εκκλησία της Μακεδονίας από τους Βούλγαρους – κοματατζίδες.
Ξεκινά με επιστολή του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ προς του Μητροπολίτες και Επίσκοπους της Εκκλησίας της Μακεδονίας!

Για να μην συνεχίσω μια ιστορία που δε γνωρίζω με βεβαιότητα ….παραμένω όμως σε δυο επιπλέον σημεία ….δεν έχει ιδρυθεί καμιά καινούργια Εκκλησία μέσα στο σύνολο των Ορθόδοξων Εκκλησιών…

Μήπως ερωτώ τώρα εγώ …η επίλυση επαφίεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ?

Η Εκκλησία και η πολιτική ήταν πάντοτε συνιφασμένη με το Υπουργείο Εξωτερικών.

Μήπως λοιπόν η λύση του λεγόμενου Σκοπιανού περνά μέσα από την Εκκλησία ?

Την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Τον μόνο οργανωμένο δομικά θεσμό που άφησε η Υψηλή Πύλη του Σουλτάνου να λειτουργεί λόγω του σεβασμού του Μωάμεθ προς τον Χριστό .
Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ειδικότερα το Οικουμενικό Πατριαρχείο που από τα χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και από τα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, έχει στα αρχεία του χειρόγραφα που διασώζονται μέχρι σήμερα, ιστορικά ντοκουμέντα,τα οποία αποδεικνύουν την ιστορική διαστρέβλωση που επιχειρείται από τους Σκοπιανούς σήμερα, μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την δημιουργία του γειτονικού κράτους των Σκοπίων.

Έθεσα κάποιες σκέψεις μου και ερωτήματα ….θα επιθυμούσα όποιος μπορεί να διαφωτίσει αυτή την υπόθεση αλλά και την ορθότητά της να το μοιραστεί μαζί μας , θα ήμουν ευγνώμων.

Ιοκάστη - α΄μέρος

Η Ιοκάστη , σπουδαίο μυαλό αλλά μέτρια εμφάνιση.
Μια ενθουσιώδεις νέα , με σύνθετο μυαλό αλλά τραγική συναισθηματική πορεία.
Μια πορεία που ίσως τροφοδοτήθηκε από τις δυσάρεστες εμπειρίες στο γάμο της , με μια σειρά από γενικεύσεις που στόχο είχαν τη δημιουργία του άβατου στη καρδιά της.

Αυτό το προικισμένο ( κατά τα λεγόμενα των
υπολοίπων )άτομο συνδύαζε τη συστολή με μια τόλμη που κατέπνιγε κάθε τάση για κοκεταρία - ένιωθε κανείς ότι αν ήταν ωραιότερη θα είχε αισθήματα αντί για ιδέες .

Κι ενώ ήταν αρκετά όμορφη , είχε πλήρη άγνοια όλων εκείνων των μικρών τεχνασμάτων με τα οποία κρύβουν οι γυναίκες τις μικρές ατέλειες …μετατρέποντάς τες μάλιστα σε χαρίσματα.

Η πραγματικότητα ήταν αλλού :
ένα μυαλό για τις πιο εύστοχες γενικεύσεις ,αλλά χωρίς διορατικότητα σε ότι αφορούσε τα πιο ευαίσθητα σημεία της.
Η ικανότητά της να ψυχολογεί , τη πρόδιδε στα θέματα που εξυπηρετεί τις περισσότερες γυναίκες κι ένιωθε κανείς ότι η εξυπνάδα της δε θα καθοδηγούσε ποτέ στη καρδιά της.

Η ματαιοδοξία ικανοποιείται με τη πιο πρόχειρη δίαιτα – δεν υπάρχει πιο απαιτητικός ουρανίσκος από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.

Για έναν φιλόδοξο νέο η ενθάρρυνση μιας έξυπνης γυναίκας είναι το σύμβολο κάθε επιτυχίας – όταν αρχίσει να αποκτά πάτημα , δε χρειάζεται αυτή τη στήριξη.
Η αίσθηση της πνευματικής ισοτιμίας είχε ικανοποίηση την ωμή φιλοδοξία του, αλλά όσο αυξανόταν η αυτογνωσία του τόσο τον έκανε να συναισθάνεται τη κατωτερότητά του.
Υπάρχουν στιγμές που ένας άντρας κολακεύεται από την ηθική ανωτερότητα μιας γυναίκας , η πνευματική υπεροχή όμως δεν είναι ποτέ ιδιαίτερα κολακευτική .

Η εξυπνάδα στη γυναίκα πρέπει να είναι απλώς η άλλη όψη της ομορφιάς.

Η ατμόσφαιρα της ζωής , μουντή και μελαγχολική με μια αίσθηση δυσφορίας …..αν συνέχιζαν έτσι τα πράγματα ίσως να αναγκαζόταν κάποια στιγμή να στερηθεί το προνόμιο να πλήττει μέσα στους τέσσερις τοίχους.

Η ματαιότητα των αλλαγών και των στερήσεων την έκαναν όλα να φαντάζουν ανάξια λόγου.

Η αίσθηση ότι όσο πιο γρήγορα καθάριζε ο ορίζοντας , εξαλείφοντας τα περιττά . την έκανε να νιώθει όλο και πιο απίθανο να έρθει ι πιο κοντά η θέα της μοναδικής προοπτικής που την συγκινούσε.

Υπάρχουν στιγμές που η αφοσίωση μιας γυναίκας που δε μπορείς να παντρευτείς είναι εξίσου οδυνηρή με μιας γυναίκας που δε τη θέλεις.

Η μοίρα παίζει μαζί μας διαφορετικό παιχνίδι αισθήσεων και παραισθήσεων …..

Τον αγάπησε και τον αγαπούσε με την ήρεμη τρυφερότητα που αποκτά όγκο και βάθος καθώς πλησιάζει στην εκπλήρωσή του.

Ήξερε ότι θα είναι δίπλα του για όλη της τη ζωή.

Όταν μιλούσε ήταν πράγματι υπέροχος.

Ήταν εκείνο το πρώτο διάστημα που ένιωσε κάτι …σαν αγάπη αν και τότε ακόμη το αίσθημα το ζούσε …στα διαλείμματα …..

Αργότερα όταν η ιδέα να αγαπηθεί από αυτόν τον άντρα έγινε πραγματικότητα η σαρκική επιθυμία παραγκωνίστηκε από την απόλυτη πνευματική έλξη.

Η τρυφερότητα που ένιωθε …..δημιούργησε στιγμές που εμπεριείχαν εκνευρισμό επειδή την έκανε να συνειδητοποιεί πόσο μικρό ήταν το δικό της δυναμικό των αισθημάτων .

Τα χαρακτηριστικά του δικαιολογούσαν απάνθρωπα το σφετερισμό.
Έχει την ομορφιά εκείνη που προέρχεται από τον ευτυχή εναρμονισμό προσώπου και πνεύματος.
Το πρόσωπό του και ο νους του μοιάζουν σα τη Δικαιιοσύνη στο θρόνο της , ζωγραφισμένη από φλωρεντινό ζωγράφο.

Αντιπροσώπευαν ο ένας για τον άλλο , το κλείσιμο του ματιού το βάδισμα κάτω από το ίδιο φως , την αναπνοή του ίδιου οξυγόνου….

Δεν ήταν του χαρακτήρα του να είναι σκληρός χωρίς λόγο , δεν της είχε δώσει κανένα πιο απτό δικαίωμα πάνω του , από τα να φαντάζεται ότι την αγαπά.
Δε φιλοφρονούσε να αφήσει όλεθρο στο περάσμά του , αν έριξε αυτός το σπόρο σίγουρα ήταν δουλειά της Ιοκάστης η καλλιέργεια των σπαρτών.

Όχι , η Ιοκάστη δεν επέτρεψε στον εαυτό της να γίνει τρόφιμος της γαλαντομίας του και ο ίδιος γνώριζε ότι δεν είχε καμιά διάθεση να ζει με το πενιχρό αντίτιμο των συναισθημάτων της.

Απλά τρέφονταν από το πάθος τους , η πολυτέλεια που επέτρεπε αυτό το πάθος τους έκανε να πιστεύουν ότι κατείχαν το μυστικό της αλχημείας.

„ Μπορεί να μη σε ξαναδω ποτέ ” της είπε

Το βλέμμα της με μυστηριώδη λάμψη εκτυφλωτικά δυνατά όρθωσε τη φράση :
„ Εγώ θα σε βλέπω πάντα ! ”

Φεύγω για να είμαι πιο κοντά σου !

Ήξερε πως δε θα άνοιγε αυτή η πόρτα αλλά μέσα από τη χαραμάδα όλα αυτά τα χρόνια ένα άσβεστο φως θα έριχνε τη δέσμη του στο παρελθόν και λίγο λαδάκι στη μνήμη.

Αντίθετα με τους εραστές που προσφέρουν όλους τους χυμούς τους κρατώντας μόνο ξερά φύλλα για τον εαυτό τους, η Ιοκάστη είχε φυλάξει τη πολύτιμη σοδειά της γι αυτή τη κρυφή , τρυφερή μυσταγωγία.

Τον φόβιζε αυτός ο πλούτος που κρατούσε στα χέρια του , η υπεραφθονία των σκέψεων και των συναισθημάτων τα έβλεπε να μεταμορφώνονται ξαφνικά από κάποια αλχημιστική διεργασία , σε χρυσάφι.

Τα αισθήματά του γι αυτήν είχαν γίνει ζωτικό κομμάτι της ύπαρξής του , ώστε όταν βρίσκονταν κοντά της αναπροσαρμοζόταν ανεπαίσθητα η οπτική γωνία του και τα ανάκατα φαινόμενα της εμπειρίας έμπαιναν ευθύς στη σωστή τους θέση , σα ψηφίδες.

Την αγαπούσε.

Η επιφυλακτικότητα σε ορισμένους χαρακτήρες υποδηλώνει απλώς το κλείδωμα άδειων δωματίων ή την απόκρυψη δυσάρεστων φορτίων .

Κλειστή πόρτα , στο ιερό άβατο.

Η αγάπη μόνη απάντηση στο πρόβλημα της ανθρώπινης ύπαρξης

Ποτέ, στ’ αλήθεια , ο εραστής , δεν αποζητάει
χωρίς να αποζητιέται από την αγάπη του.

Όταν η αστραπή της αγάπης άστραψε σε μια καρδιά
να ξέρεις πως φώτισε και μια άλλη.

Όταν η αγάπη του Θεού μίλησε στη καρδιά σου
μην αμφιβάλλεις πως κι ο Θεός σ’ αγάπησε.

Ήχο από χειροκρότημα δε μπορεί να βγεί
παρά μόνο κι από τα δυο σου χέρια.

Η Θεία Σοφία είναι η μοίρα κι η εντολή
που μας έκανε εραστές ανάμεσά μας .

Υπάκουα στη δύναμη της εντολής αυτής
κάθε μέρος του κόσμου βρίσκει το ταίρι του.

Στα μάτια του σοφού , ο Ουρανός είναι ο άντρας
και η Γη , η γυναίκα.

Η Γη θρέφει ότι ο Ουρανός της στέλνει.

Όταν η Γη χρειάζεται ζεστασιά , ο Ουρανός τη
στέλνει. Όταν χάνει τη δροσιά της , της τη χαρίζει.

Ο Ουρανός πάει κι έρχεται σαν το καλό σύζυγο
που για τη σύζυγο φροντίζει.

Και η Γη έχει τις μητρικές φροντίδες της.

Παραστέκεται στις γέννες και θηλάζει
τα γεννητούρια της.

Πάρε τον Ουρανό και τη Γη σαν προικισμένους
με σοφία αφού κι οι δυο ενεργούν σαν έξυπνα όντα.

Αν αυτό το ζευγάρι δε γλυκαινόταν το εν’ απ’ τα’ άλλο
γιατί θα βάδιζαν μαζί σαν πολυαγαπημένοι;

Χωρίς τη Γη , ούτ΄ άνθη ούτε δέντρα ανθίζουν
κι άχρηστα τότε του Ουρανού η ζέστα και η βροχή.

Καθώς ο Θεός έδωσε πόθο στον άντρα και στη
γυναίκα με το σκοπό να υπάρχει ο κόσμος
με την ένωσή τους.

Έτσι φύτεψε σε κάθε κομμάτι της ύπαρξης
τον πόθο για ένα άλλο κομμάτι.

Η Μέρα και η Νύχτα φαίνονται σαν εχθροί.

Αλλά κι οι δυό υπηρετούν ένα σκοπό.

Η μια ερωτευμένη με την άλλη με το σκοπό
να κάνουν τέλεια την αμοιβαία δουλειά τους.

Χωρίς τη Νύχτα , η φύση του ανθρώπου δε θα έπαιρνε
καμιά απολαβή και τότε η Μέρα δε θα είχε

τίποτε να ξοδέψει.


Jalaluddin Rumi ( Τζελαλαντίν Ρουμί )
γεννήθηκε το 604 , Ετος Εγείρας ( 1207 / 1208 μ.Χ.)
πέθανε στο Ικόνιο το 1273

Ταξίδι στον παράδεισο

Ο άνθρωπος θεριό ανήμερο

Δε θα μπορούσα να μην μοιραστώ μαζί σας αυτό το καταπληκτικό ποίημα ....
ένα ποίημα που με άγγιξε βαθειά και ουσιαστικά......
πιστεύω ότι στην Αυγουστιάτικη ατμόσφαιρα
ταιριάζει απόλυτα.


Ο άνθρωπος θεριό ανήμερο......και η αγάπη Στέφανε....και η αγάπη !

Σα το φως της σελήνης , απ' το παράθυρο σου μπαίνω
κι αναζητώ στη ζέστη του καλοκαιριού την ψυχή σου



περιπλανιέμαι διπλα σου κι ανασαίνω να μ' ακούσεις
μες στο σκοτάδι ,


φωτεινές πυγολαμπίδες τα μάτια μου σε ψάχνουν
στο νου μου βαζω την αγάπη


κι ευθύς το νυχτέρι μου γίνεται ολόδροσο
σε σένα μιλώ , μη χαμηλώνεις το βλέμμα ,


μονάχα βρες το θάρρος και κοίταξέ με
κοίτα βαθιά , στην ψυχή μου όλα προσμένουν,


όλα καρτερούν να φωνάξει της νύχτας η σιωπή
να ξυπνήσουν τα πουλιά , να μαλακώσουν οι έχθρητες


να μερέψει το ήλιου το φως
κι αν δε το μπορείς μη μου το λες...μη μολογάς τούτη τη δειλία


μόνο πολέμα



τούτο που σου ζητώ ,
πιότερη αξία έχει
κι απ τον άνεμο που σε γεμίζει πνοές
μη παρατάς τη ζωή σου


κι ο θεός τα χρώματα δε τα'δωσε άδικα



έτσι στόλισε γαλάζιες τις θάλασσες , γαλάζιους και τους ουρανούς
να μη θυμώνουν μαζί του


στόλισε πράσινα τα δέντρα , και τη γης, της εποχής ανάλογα, χρώμα της έδωκε...
έκαμε το στάρυ χρυσό , σαν να του αξίζει ...


πήρε μπογιές και χρωμάτεψε τη λύπη , τη χαρά , τον κόπο....
αλλού μαύρα , αλλού άσπρα κι όλα μαζί τα έλουσε με τη δική του αγάπη...

κι άφηκε τελευταίο τον άνθρωπο το δικό του χρώμα να ορίσει , το δικό του φώς ...
έχεις μυαλό του είπε ...


φρόντισέ το...


μη μ' αδικείς , ο κόπος μου μεγάλος κι ο πόνος αχώρετος σ' όλη την πλάση...
κι ο άνθρωπος θεριό ανήμερο...


όπου η καρδιά περίσσεψε , θεός βασιλεύει....





Στέφανος Βότσης
Ο άνθρωπος θεριό ανήμερο