........Ζήσατε πολλές και μεγάλες πίκρες που τώρα έχουν περάσει.
Λέτε όμως ότι αυτό το πέρασμα τους ήταν οδυνηρό και ενοχλητικό για σας.
Ωστόσο , αναρωτηθείτε σας παρακαλώ , αν αυτές οι μεγάλες πίκρες πέρασαν μέσα από εσάς , αν μεταμόρφωσαν κάποια πράγματα στο βάθος του είναι σας , αν κάποιο σημείο του εαυτού σας άλλαξε όσο ήσαστε λυπημένος .
Επικίνδυνες και κακές είναι μόνο οι λύπες που περιφέρουμε δημοσίως για να τις καταπνίξουμε με θόρυβο σαν αρρώστιες που αντιμετωπίζουμε επιπόλαια και επιφανειακά .
Υποχωρούν για λίγο και μετά από μια ανάπαυλα εκδηλώνονται σε πολύ χειρότερη μορφή , μαζεύονται μέσα μας και είναι ζωή , ζωή που δεν ζήσαμε , που αρνηθήκαμε , που χάσαμε , ζωή που μπορεί να μας πεθάνει.....
Ράινερ Μαρία Ρίλκε , 1929
Αναρτήσεις
Δυστυχώς οι πίκρες, μπορεί να περιφέρονται σε όλη μας τη ζωή, έτσι είναι ό άνθρωπος, μέσα στην υπαρξιακή του αγωνία, οι πίκρες όπως και οι χαρές συνθέτουν το σώμα και τη ψυχή του, το κάνουν να ξεχνά τα τυραννικά γιατί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη βιβλιοθήκη μου είχα μια ποιητική συλλογή του, αλλά δεν μπορώ να τη βρω και ούτε θυμάμαι και το τίτλο της. Την αγόρασα πριν είκοσι χρόνια περίπου. Πράγματι τότε που τον διάβασα με άρεσε πολύ.
Καλημέρα, πολύτιμη ανάρτηση για μένα
Γεια σου Βασιλική... αγαπημένος ο Ρίλκε, τον φιλοξενώ κι εγώ στην Περιοχή Μ... από τα σημαντικότερα πονήματα που η εξαιρετική μετάφραση του Πλωρίτη το έκανε χιλιαγάπητο σε όλους... εξαιρετική δουλειά έχεις κάνει με το ιστολόγιό σου... να σαι καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι βιώνοντας τις εμπειρίες που μας αναλογούν, να εισπράττουμε σοφία, μεγαλοψυχία, γενναιότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκοφιλώ σε.
Νάτο πάλι, έσκασε μύτη ο μανδύας της ματαιοδοξίας, καλυμμένος πίσω από το "ποιητικό" ανθολόγιο του μπλογκ σου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να το κοιτάξεις αυτό! :)
Μα κάθε "πίκρα" ή "λάθος" είναι που γίνεται κι ένα μάθημα ζωής..
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι κείνο που μας σχηματίζει, μας μορφώνει..
καλό βράδυ :)
λυπες δρομοι ειναι κιαυτες
ΑπάντησηΔιαγραφήδρομοι
που διαλεγουμε θελοντας η τυχαια
δρομοι που αν περναμε και αφηνουμε πισωμας
ξεχναμε
AlexMil,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα και καλή εβδομάδα.
Οι άνθρωποι , που συνέχεια ψάχνουν, πειραματίζονται, εκτίθενται και σαλπάρουν για άγνωστους τόπους , διατρέχουν και τον κίνδυνο να αποτύχουν , να ναυαγήσουν , να πικραθούν αντίθετα με εκείνους που επιλέγουν να μένουν στη στεριά.
Η παιδεία ...των συνόρων ....που χαρακτηρίζει κάποιον τύπο ανθρώπων , ανακαλεί την εικόνα του μυστηρίου , του άγνωστου που βρίσκεται από την άλλη πλευρά.
Το στοίχημα με το άγνωστο μας βάζει μπροστά στο ενδεχόμενο της αποτυχίας .
Μπορούμε επομένως να πούμε ότι εκείνη που γεύτηκαν την αποτυχία είναι πιο - δυνατοί - και μόνο από το γεγονός ότι αισθάνθηκαν την ανάγκη να διαβούν τα σύνορα και να βγουν από ...τη ζώνη ασφαλείας ...
Αυτό είναι απόκτημα που φαίνεται κατά πόσο είμαστε και έχουμε τη δυνατότητα να πάμε κόντρα στη μετριότητα η οποία επίσης εκφράζει μια ,
μη - ύπαρξη.
Ευχαριστώ που παρακινείς τη σκέψη μου παραπέρα...
Η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος ποιητής παρόλο την ευαισθησία που βγάζει μέσα από τα κείμενα του ....ίσως η λέξη ευαισθησία είναι λίγο λανθασμένη..μάλλον έναν αδύναμο λόγο ...κάπως έτσι τον βλέπω ...συγχρόνως έχει μια αφάνταστη δυναμική...μια δυναμική που σε ξεσηκώνει χωρίς να σου δημιουργήσει ένταση.
nimertis ,
ΑπάντησηΔιαγραφήδε θα μπορούσα , να είσαι σίγουρος να μην έχω διαβάσει το μπλόγκ σου...και την ιδιαίτερη μνεία που κάνεις στον Ρίλκε.
Για να μην επαναλαμβάνομαι , ακριβώς αυτό που γράφω πιο πάνω στο σχόλιο μου για τον AlexMil εισπράττω από τον Ρίλκε.
Αυτό είναι συνάμα που με γοητεύει τόσο στη γραφή του....αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε επανάσταση με λουλούδια .
Και πιστέυω ότι η επανάσταση ξεκινά πάντα από εμάς τους ίδιους ...τον τρόπο που βλέπουμε , που αντιλαμβανόμαστε ....
Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου ...να συνεχίσεις αυτή τη περίφημη δουλειά που κάνεις στο μπλόγκ σου
Καλή εβδομάδα ....
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ,
ΑπάντησηΔιαγραφήσου εύχομαι μια ομορφη και χαρουμενη εβδομαδα να εχεις ....
πιστεύω ότι τα εισπράττουμε ...αρκει να εχουμε τη φωτιση να μπορουμε να αξιοποιούμε ότι εισπραττουμε !
Ξέρεις στο θέμα της διαχείρισης εντοπίζονται οι αρνήσεις...είναι δύσκολη η ανατροπή , η γνωριμία με τον πραγματικό εαυτό μας ....και έτσι επιστρέφουμε στον εύκολο δρόμο...αυτόν που απλά μας έχει μαριονέττες ...μιας βολεμένης ανιαρής ζωής ...
Μια μεγάλη αγκαλιά....
kanivallos ,
ΑπάντησηΔιαγραφήτην καλημέρα μου ...δε κατάλαβα τι ακριβώς πρέπει να κοιτάξω...
η σκέψη έχει χρώμα μουντό και μελαγχολικό...δε σημαίνει ότι είναι προβληματικό...
Να σου πω και κατι ακόμη , είμαι συμφιλιωμένη με το για ορισμένους ...μελαγχολικό του χαρακτήρα μου...που να με δεις σε έξαρση χορού και τσιφτετελιού...εκεί θα δεις μια επικοδομητική μελαγχολία ...
Αναμένω τον έρωτα που θα ανατρέψει τη μελαγχολία μου...
φιλάκια ...και μη μου φας κανένα χέρι και δε μπορώ να γράφω...
Ευρύνοος ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένε μου τρελλέ ( του χωριού ) συμφωνώ απόλυτα μαζί σου !
Βασική μόρφωση ...κυριότερη...αλλιώς μιλάμε για σώμα κουφάρι...για ψυχή ανύπαρκτη...
Περισσότερο απ΄όλα αγαπάμε τα λάθη μας ...και ας μη ξεχνάμε μας συντροφεύουν πάντα ...έτσι ώστε να είναι εκεί να μας δείχνουν τη πορεία μας ...ο προσωπικός μας φάρος ...στην ουσία το φώς μας !
Ευχαριστώ , ευχαριστώ πραγματικά που υπάρχεις κοντά μου και αφιερώνεις χρόνο για μένα και το μπλόγκ μου!
Γιάννης Παππάς ,
ΑπάντησηΔιαγραφήπερίμενα ότι η δική σου προσέγγιση θα είναι και η πιο τρυφερή...
Ναι, είναι οι δρόμοι της ζωής μας ...αγαπημένοι δρόμοι...αναγκαίοι δρόμοι...δρόμοι που μας κτίζουν...που παραλαμβάνουμε και από ένα λιθαράκι προσθέτοντάς το ..μέσα μας !
Αυτή είναι η ζωή ...καλά παππούτσια και μαραθώνιος...ΑΝΤΟΧΗ
Ευχαριστώ και εσένα που με τόση τρυφερότητα προσεγγίσεις έννοιες.
Παρακολουθώ το μπλόγκ σου και γοητεύομαι...
Ναι, οι πίκρες που δεν βρήκαν διέξοδο στοιχειώνουν μέσα μας και διογκώνονται με αποτέλεσμα τις νευρώσεις και τη θλίψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι απαραίτητη η απαλοιφή τους, όσο γίνεται, αλλά η προσπάθεια είναι πάντα ευεργετική.
Καλημέρα.
καλησπέρα βασούλα πάντα όμως στο τέλος η πίκρα μας αφήνει μιοα γλυκιά γευση
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασιλική μου, εύχομαι να χαμογελάς πάντα και να ζεις την κάθε στιγμή με πάθος. Μακριά από σένα οι πίκρες και τα αδιέξοδα. Με συνεπήρε η μουσική εδώ. Όπως λέει και το τραγούδι να σε ακολουθούν πάντα τα χαμόγελα :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητη Βασιλικη,
ΑπάντησηΔιαγραφήβρηκες (οπως παντα θαλεγα) ενα πολυ ομορφο θεμα που αγγιζεις με ευαισθησια..
Ενοσω οι λυπες που περιφερουμε δημοσιως ειναι συνηδητες υπαρχει ο δρομος να τις αντιμετωπισομε με αξιωπρεπεια χωρις να ειμαστε υπολογοι σε δημοσιες αποκαλυψεις, με τον δικο μας (γνωριμο) τροπο, που μονο απο μεσα μας μπορει να πηγαζει. Χωρις διαθεση για κριτικη, οτι ανακουφιζει ενα ανθρωπο μπορει ουσιαστικα να πνιγει ενα αλλο. Ακομη και οι αντιφασεις μας μπορει να δημιουργισουν μια ουσιατικη ζωη για μας και σχεση με τον εαυτο μας. Εστω και αν ο τροπος που επιλεγουμε μας οδηγει στο να απαρνηθουμε καποια ζωη, παντα οτι ζουμε θα ειναι ενα ειδος ζωης. Ισως δεν ειναι και τοσο κακο να περιφερομε δημοσιως καποιες λυπες μας μεχρι να βρουν λυτρωση απο τις εμπειριες που αποχτουμε απο τον κοσμο και τις δικες μας σκεψεις σε συναφεια με αυτον ' αλλοστε ποιος πραγματικα νοιαζεται, εχτος απο μας;
Καλη σου μερα!
Άστρο - Συμμορίτες ,
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για τη παρεούλα σας ...ομολογώ ότι μου αρέσει και σας αναζητώ...σουτ ...το κρατάμε μυστικό αυτό !!
Σχετικά με την απαλοιφή ...εγώ θα το έλεγα ότι χρειάζεται να συμφιλιωθούμε με τις πίκρες μας...διότι είναι το άλλο μισό της ευτυχισμένης μας ζωής ...ή αν το θες διαφορετικά ....το αλλο μισό της ευτυχίας..όπως κι αν προσδιορίζεται από τον καθένα μας .
Τα φιλιά μου.....
Καλησπέρα και στον όμορφο και τσαχπινη μελισσοπαραγωγό μας ....
ΑπάντησηΔιαγραφήπως μπορεί να υπάρχει γλύκα χωρίς πίκρα...ευτυχία χωρίς θλίψη.....συντροφικότητα χωρίς μοναξιά....
και φιλάκια ...χωρίς Βασούλα !
Γλυκό μου ρόζ πλασματάκι ...κοχυλένια μου πριγκήπισσα....το μόνο που θέλω να κάνω και να σου απαντήσω είναι μια μεγάλη αγκαλίτσα και τα πιο τρυφερά φιλάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρό είχα να σε ακούσω και να με συγχωρείς ...όπως και όλοι οι υπόλοιποι που ίσως αργώ καποιες φορές να περάσω από τη ψυχούλα σας ...το μπλόγκ σας ...αλλά βλέπεις ...είμαι και μανούλα ...άνοιξαν και τα σχολεία...και παθαίνω τις κρισούλες μου...και εγώ!!!!!
κοχυλένια μου λοιπόν μακρυά από όλους μας οι κακιές πίκρες...η καλές όμως να είναι πάντα κοντά μας...
φιλάκια μάτσα - μούτσα ( μολις διάβασα το όνομά σου ήρθε το χαμόγελο στα χείλη μου )
μάτσα πολλα πολλά
BlueRose ,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο όμορφα τα λες...ναι ...συμφωνώ με το μόνο που δεν μου ηχεί ωραία ( στα δικά μου λίγο πεταχτά αυτάκια μου ) είναι το ... περιφέρουμε....
δε περιφέρουμε τίποτα ....όταν είμαστε ο εαυτός μας ...αρκεί να γίνεται σεβαστό από όλους τους υπολοίπους.
Και εκεί δείχνουμε τη δυναμική μας ...να γινόμαστε αντιληπτοί για την μοναδικότητα μας και την υπαρξιακή μας υπόσταση.
Προυποθέτει ότι την ίδια αντίληψη καταλογίζουμε και σεβόμαστε και από πλευράς μας προς όλους τους συμπορευτές μας σε αυτό το κόσμο που ζούμε.
Συμφωνώ ότι αυτές οι αντιξοοτητες πιθανόν να είναι η δική μας ζωή...όλα είναι η ζωή μας ...όλα είναι δικά μας ...αρκει να μην καταπατάμε τα ...όλα ...των υπολοίπων...τα όρια είναι ευδιάκριτα αόρατα!!
Ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα λόγια και για την επίσκεψή σου....θα στείλω και σε σένα φιλάκια ...διότι απόψε είναι απλά η βραδυά των φιλιών....
μάτσα μούτσα λοιπόν....