Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Όταν θα έχεις γεράσει



Όταν θα έχεις γεράσει και γκριζάρει και συνέχεια
θα κοιμάσαι
και θα κουτουλάς από τη ζεστασιά της φωτιάς
Πάρε αυτό το βιβλίο
και διάβασε αργά και ονειρέψου τη γλυκιά ματιά
που κάποτε είχαν τα μάτια σου και τις βαθιές τους σκιές .


Πολλοί αγάπησαν τις στιγμές τις προκλητικής σου χάρης.
Πολλοί αγάπησαν την ομορφιά σου ,
με αγάπη αληθινή ή ψεύτικη.
Όμως μόνο ένας αγάπησε την προσκυνήτρα

ψυχή σου ,
τη θλίψη του αλλαγμένου σου προσώπου.



Και γέρνοντας στο πλάι , δίπλα στο πυρωμένο κιγκλίδωμα
Σιγοψιθύρισε λιγάκι λυπητερά πως πέταξε η αγάπη του
Και έφυγε στα βουνά ψηλά
Κι αυτός έκρυψε το πρόσωπό του μέσα στο πλήθος
των αστεριών.






Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς
1865 - 1939







Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Τα πουλιά πεθαίνουν όπως κι εμείς


Τι φταίει αδελφέ μου
και μίκρυνε η καρδιά μας τόσο
που δε χωράει
παρά ένα “ πιστεύω “
και μιαν “άρνηση “.
Τι φταίει
και δε μπορούμε να μετρήσουμε τη γης
με τις δρασκελιές μας
όπως τότε ,
που σύνορα και συντεταγμένες
χωρούσανε στις απαλάμες μας
σαν δίναμε τα χέρια μετά τον πόλεμο
έξω από το καλαμένιο κάστρο
στην αυλή του Στάθη.
Όπως τότε που γελούσαμε
με την παρθενική σοφία της άγνοιας
σαν κυνηγούσαμε ένα μεγάλο πουλί
πετροβολώντας τη σκιά του στο χώμα.
Τώρα ξέρουμε
πως τα πουλιά πεθαίνουν όπως κι εμείς.
Από πείνα
ή από θάρρος.
Τι φταίει που τώρα
ώριμα αγρίμια κοιταζόμαστε
κι εσύ κοιτάζεις την καρδιά μου
κι εγώ κοιτώ τα χέρια σου……
Φοβάμαι πως ετούτο που σπιθίζει
στο φως του φεγγαριού
δεν είναι η φυσαρμόνικα
που έπαιζες
μα το μαχαίρι σου.


Μανώλη – Χρήστου Γ.Αγγελάκη

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Άφησε ελεύθερα τα χέρια μου




Άφησε ελεύθερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου ,

άφησε ελεύθερη !

Άφησε τα δάχτυλά
μου να τρέξουν
στους δρόμους του
κορμιού σου

Το πάθος – αίμα ,
φωτιά , φιλιά –

με ανάβει με
φλόγες τρεμάμενες

Αχ, εσύ δεν ξέρεις τι είναι αυτό !

Είναι τρικυμία των
αισθήσεων μου
παραδομένη στην
ευαίσθητη ζούγκλα των
νεύρων μου

Είναι η σάρκα που κραυγάζει
με τις πύρινες γλώσσες της !

Είναι η πυρκαγιά !


Κι εσύ είσαι εδώ ,γυναίκα
σαν ένα ανέπαφο ξύλο

τώρα που πετάει ολόκληρη
η καμμένη μου ζωή
προς το κορμί σου το γεμάτο
με άστρα , όπως η νύχτα !

Άφησε ελεύθερα τα χέρια μου
και την καρδιά μου ,

άφησε ελεύθερη !

Εγώ μόνο σ΄επιθυμώ
Σ΄επιθυμώ μόνο!

Δεν είναι έρωτας

είναι επιθυμία που
καίγεται και σβήνει

είναι καταιγισμός από

Ορμές

πλησίασμα του αδύνατου

αλλά υπάρχεις εσύ,
υπάρχεις για να μου τα
δώσεις όλα,

και για να μου δώσεις
αυτό που έχεις ερχόμενη

στη γη –

Όπως ήρθα εγώ για να

Σε περιέχω

και για να σ΄επιθυμώ,

και για να σε δεχτώ !

Πάμπλο Νερούδα

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Απόψε.....




Απόψε είναι άρρωστο το σώμα μου



Δεν πρέπει να στο πω





Μου λένε να σε εννοώ



Τη σημασία σου να κρύβω από τα νεύρα



όταν υψώνεσαι στο στόμα μου και τ΄ακουμπάς



Αλλά εσύ είσαι της τάξης του σκληρού





Γι ΄αυτό ρωτάει ο Ποιητής :





Εσάς ερωτώ για μας , Ερωτευμένοι , εσάς



που αρκείστε ο ένας μέσα στον άλλο




Αγγίζεστε λοιπόν;






Γιώργος Βέλτσος




Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Ο χαρακτήρας μας


Ο χαρακτήρας μας είναι ....
η μοίρα μας .......

Τι ρόλο παίζει η αφήγηση

ΑΦΗΓΗΣΗ


Χρειαζόμαστε την αφήγηση ?

Είναι αναγκαία για την ψυχική μας ωριμότητα η αφήγηση ?


Σε ποιούς απευθύνεται ? Ενήλικες ή παιδιά ?


Τι είναι αφήγηση ?





Μια ιστορία , ένα παραμύθι……


Έχει μια αρχή……μια μέση….και ένα τέλος ……




Χμ………



Η ζωή του ανθρώπου ?

Ο άνθρωπος ζει μέσα σε στιγμές……….


Δε βλέπει την αρχή του…..τη μέση…….και το τέλος του…….


Άλλος το βλέπει για τον ίδιο……….

Έχει ανάγκη της ενότητας…….


Η ανάγκη της ενότητας - προσφέρεται ως καταφύγιο ή ορμητήριο επιβίωσης ?



Έχει ανάγκη της αφήγησης……….

Έχει ανάγκη να παραμυθιάζεται ο ίδιος……


Ποιο είναι το δικό του παραμύθι που πλάθει ?

Τα όνειρα ?


Οι προσδοκίες ?



Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Μικρός Πρίγκηπας




Αν χωρούσα και ΄γω

στο μικρό σου πλανήτη

αν ζητούσες να ΄ρθω

να μη σ΄έχει η λύπη



το παλιό μου εαυτό

θα τον άφηνα πίσω

το κρυμμένο ουρανό

της καρδιάς σου να ζήσω







Στο μακρυνό σου τ΄αστέρι

να μου κρατάς σφιχτά το χέρι

μικρέ μου πρίγκηπα κοιμήσου

και΄γω θα μείνω εδώ μαζί σου






Αν ζητούσες να ΄ρθω

στο μικρό σου τ ΄αστέρι

αν μπορούσα να δω

της ψυχής σου τα μέρη


θα νικούσα το εγώ

που εδώ με κρατάει

ένα κόσμο να δω


και τους δυο να χωράει.








Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Ευχαριστώ....

Πολλές φορές θέλουμε να πούμε…και ψάχνουμε τη κατάλληλη στιγμή …..ξαφνικά αυτή η κατάλληλη στιγμή μπορεί να μην υπάρξει……

Έτσι και εγώ έχω στο μυαλό μου σκέψεις λόγια και τα κρατώ για τη κατάλληλη στιγμή……

Η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα…..κάποιες στιγμές της ζωής μου έχω αισθανθεί μια τεράστια μοναξιά …ένα συναίσθημα αποτυχίας ….αποτυχίας προσωπικής ……να έχεις ανθρώπους δίπλα σου και να μην έχεις….να θέλεις να μιλήσεις και να μην σε ακούν….να θέλεις να ακούσεις και να μη μιλούν….

Αυτή η μπλοκόσφαιρα …είναι κάτι περίεργο…..το αγαπάς …..το ερωτεύεσαι …γίνεται η προέκταση του εαυτού σου….

Μέσα σε αυτό το χώρο συνάντησα και ελπίζω να συνεχίσω να συναντώ ανθρώπους …ανθρώπους ….που κάνουν παρέα με τη πραγματική Βασιλική….είναι τόσο δυνατή η λέξη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ……πάτησαν ένα κουμπάκι να γίνουν φίλοι μου…..γιατί μπορώ να πω αυτά τα 55 άτομα γνωρίζουν τη Βασιλική ….που πολλές φορές οι 155 γύρω μου……δεν έχουν μπει στη διαδικασία να γνωρίσουν τη Βασιλική.

Ενας φίλος μου , μου είπε κάποτε…..το μπλογκ σου είναι μπερδεμένο δεν έχει ένα συγκεκριμένο στυλ…..
Ναι, δεν έχει γιατί η Βασιλική είναι λίγο απ΄όλα……γυναίκα , μαμά, ερωμένη , ευτυχισμένη , απελπισμένη , χαρούμενη , λυπημένη , προβληματισμένη , αδιάφορη, νευρικιά , αναίσθητη……τα πάντα.

Θέλω λοιπόν στον κάθε ένα ξεχωριστά να ανοίξω τη καρδιά μου και να σας πω αυτό που αισθάνομαι …..αν κάποιοι όχι ξεχαστούν αλλά είναι λίγο πιο γενικού περιεχομένου μπλόγκ …ας με συγχωρέσουν….θα καταλάβουν !




Στέφανε

Ξεκινώ μαζί σου διότι μας συνδέει μια φιλία πέρα από την μπλοκόσφαιρα….θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ…..διότι αντιπροσωπεύεις πραγματικά την έννοια της φιλίας ….μιας φιλίας τόσο πολύτιμη τόσο ανεκτίμητη που πραγματικά νοιώθω τόσο μικρή και μηδαμινή μπροστά σου…..
Με στεναχώρησε το γεγονός ότι είχες ένα πολύ όμορφο μπλόγκ με προσωπικές εμπειρίες από το Αγιο Ορος ….ένα μέρος στο οποίο έχεις αφιερώσει τη ψυχή σου….αυτή η περιήγηση του ιδίου …με τα δικά σου μάτια…λυπάμαι που το χάλασες και δε το συνέχισες….

Artkrisis – Γαλάτεια

Από τα πρώτα άτομα που με ακολούθησαν…..
Αγαπητή μου Γαλάτεια …δε σε γνωρίζω…σε φαντάζομαι σαν ένα άτομο με ιδιαίτερο ….class…που λένε…μια παρουσία που σε κάνει να νοιώθεις …..ε, ψιτ….. είμαι εδώ και σου λέω τη καλημέρα μου …..πάντα παρούσα …πάντα κοντά…..
Ευχαριστώ…..
Και πάντα ιδιαίτερες αναρτήσεις με γούστο στη τέχνη….

Shell – Land - Matriga

Πιστεύω ότι πιο χαριτωμένο και γλυκό πλάσμα δε πρέπει να κυκλοφορεί σε αυτή τη μπλοκόσφαιρα…..
Δεν υπάρχει περίπτωση να σε διαβάσω ή να διαβάσω κάποιο δικό σου σχόλιο και να μη χαμογελάσω αυτόματα……
Πραγματικά έχουν υπάρξει στιγμές που θα ήθελα να σου τσιμπήσω το μαγουλάκι …να σου δώσω ένα φιλάκι …..πραγματικά μια …ροζ πριγκήπισσα !

Πνευματική Αρμονία

Βασιλική μου…πόσο τρυφερή και συμπονετική …με τη κατάλληλη κουβέντα πάντα δίπλα μας.
Κυρία…..μου λείπεις …έχεις καιρό να βάλεις ανάρτηση …..
Εχουμε πολλά κοινά….

Νηφάλια Μέθη

Εδώ μιλάμε για ένα άτομο απόλυτης τρυφερότητας ….αγάπης προς το Θεό ….προς τον άνθρωπο…
δεν έχω συναντήσει πιο γλυκειά φωνή….πιο τρυφερή συνομιλία …..πιο αφοπλιστικό χαμόγελο…..
θέλω να ξέρεις ότι σάγαπώ……κι ας έχω καιρό να σου το δείξω….


Οδοιπόροι

Ένα μπλογκ …όμορφης ανάγνωσης….μου βγάζεις μια τρυφερότητα …που φοβάσαι να τη δείξεις….να την έκφρασης…πάντα είμαι κοντά σου….

Ostrov

Έναν άνθρωπο που …..μέσα από αντίξοες συνθήκες αγάπησα…..έχεις τοίχο απέναντί μου….δε με πειράζει…αναμένω και ελπίζω…..στο χρόνο!

Μπλέ Βελούδο


Τα λόγια είναι περιττά ….δεν είμαι σε θέση να πω κάτι….δε φτάνουν οι γνώσεις μου….απλά αγαπητή μου Βάσω…..σε βρίσκω καταπληκτική …μοναδική…..ευφραίνεις ψυχές…..

Ο τρελός του χωριού

Εδώ ….οι λέξεις στερεύουν….πρέπει να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ….για τη δημιουργία σκέψεων….τιμή μου …να μου δίνεις σημασία !

Ταξιδευτής και ονειρευτής

Εσένα σε φαντάζομαι ως έναν ατίθασο αλλά πολύ ευαίσθητο νέο άνθρωπο…..μου έκανε εντύπωση ….ότι με συμπαθείς ….σε θεωρούσα πολύ απόμακρο….ιδιαίτερα απόμακρο….
Λατρεύω την ευαισθησία που βγάζεις ….μέσα από τη πραγματικότητα….

Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Πατρών

Εδώ πραγματικά πρέπει να πω …..ένα μπλογκ που δε περίμενα να υπάρχει…..τουλάχιστον από το χώρο που προέρχεται….
Γεμάτο αγάπη …ενδιαφέρον …και μέσα στη ζωή….
Δε υπάρχει μέρα που να μη σας διαβάσω….και δεν υπάρχει στιγμή που έχω αισθανθεί άσχημα …μοναξιά …και βρήκα παρηγοριά κοντά σας…!!!!
Αν λειτουργούσε έτσι η εκκλησία και οι κληρικοί…..είσαστε παράδειγμα για πολλούς.

Π.Λίβυος

Εσείς γράφεται και μέσα από εσάς βλέπω τον εαυτό μου….
Νοιώθω σαν να γνωρίζετε κάθε στιγμή τι θέλω να ακούσω…..
Μια φοβερή διαίσθηση……….

Τσαούσα

Εσύ είσαι η άλλη πλευρά …που μου αρέσει….μου αρέσει το χωρίς όρια ……λεξιλόγιο…δεν μου αρέσουν τα όρια ….μου βγαίνει κάτι φοβερό μαζί σου…ο εαυτός μου που δε θέλει τυπικά να πει κάτι….
Φανατική αναγνώστρια…..

…Το Μπινελικοδρόμιο….

Τι να πω για σένα….είναι αυτό που λένε …ο άντρας δίπλα σου….ο άντρας της παλαιάς σχολής…..που δε καταλαβαίνει τίποτα…..που όποιος τον έχει κοντά του ….νοιώθει προστατευμένος…..φοβερό μπλόγκ….δε χωρά κουβέντα…
Φοβερός τύπος….όλα φοβερά…..


Το ταξίδι της ψυχής – Annafrank

Μια ευαίσθητη ψυχή …..σε διαβάζω και μου βγάζεις πάντα το συναίσθημα …ότι πρέπει να σε αγκαλιάσω….
Κάτι ιδιαίτερο …σαν ακριβή πορσελάνι……

Αναζήτηση

Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη …ακόμη μια φορά ….δεν έχει γίνει τίποτα εσκεμμένα ……και πραγματικά θέλω να σε γνωρίσω….


Beelovers από Θήβα

Ένας γλυκός....γεμάτος χαρά και ενδιαφέρον.....φίλος μελισσών......


Άνοιγμα ψυχής

Γιάννη , εσύ μου βγάζεις έναν άντρα που στην καθημερινότητα είναι σκληρός και …μόλις ξεφύγει από αυτό που πρέπει να είναι …μεταμορφώνεται σε έναν κύκνο……λικνίζοντας την ευαίσθητη ψυχή του…..
Μου αρέσει να σε διαβάζω…..με ταξιδεύεις….

Καλειδοσκόπιο

Απλά …λογοτεχνία…..

Λογογράφος

Εσύ με δυσκολεύεις να σε χαρακτηρίσω….μου έχεις δημιουργήσει ερωτήματα….μου αρέσουν τα δύσκολα όμως….

Η ψυχή μου

Δεν είναι τυχαίο ότι είσαι μια επιτυχημένη συγγραφέας…..
Δεν είναι τυχαίο ότι είσαι πανέμορφος άνθρωπος…
Τίποτα δεν είναι τυχαίο….

ΚΥ+ΩΝ

Εδώ πρέπει να παραδεχτώ την αμάθειά μου…..
Να πω ότι σε διαβάζω ? ναι…… μανιωδώς……να αφήσω σχόλιο ?
Το θέλω…..δε μπορώ…..βλέπεις αμάθεια λέγεται ….η ασθένεια που με κρατά μακριά από το να σου γράψω κάτι…..

Πιέριοι

Αν δε παινέψεις το σπίτι σου …θα πέσει να σε πλακώσει….
Βλέπεις …Πιερία …είναι η πατρίδα μου….
Τώρα τελευταία γνωριστήκαμε…..ελπίζω να πιούμε καφέ από κοντά….να τα πούμε….έχουμε πολλά να πούμε!!!

Για όλους τους υπόλοιπους θέλω να γνωρίζουν ότι περνώ από όλους και διαβάζω …απλά κάποιοι είναι αποκλειστικά για ανάγνωση όπως
Ακτίνες ….Αγιο Ορος…..Ελληνικό καφενείοΦλόγα κλπ….

Υπάρχει και ο Επίκουρος ….καινούργιος ακόμη δε μπορώ να πω κάτι…..θα έχουμε να πούμε στο μέλλον

Όσο για το Μολεμού……επιφυλάσσομαι….

Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια άτομα ….όπως είναι ο Λεωνίδας ….μια ψυχή που πραγματικά έχει προσπαθήσει να με καταλάβει …..και οι συνθήκες δεν επέτρεψαν…..
Στον αγαπημένο μου Σεβαστό που….σε θαυμάζω….
Στην Ελπίδα που είναι το άλλο μισό μου ….κάτι σαν alter ego….η κολλητούλα μου ….στον Πάνο που πραγματικά χάρη σε αυτόν υπάρχει αυτό το μπλόγκ…..στη δική του ικανότητα και ευαισθησία …αλλά και υπομονή να με ανέχεται….

Το μεγαλύτερο μου Σ ΄ΑΓΑΠΩ όμως το οφείλω…..στον Ιωάννη …χάρη σε αυτόν γέμισε χαρά η καρδιά μου ….έχω και πάλι όνειρα…..βλέπω τον ήλιο…τον ουρανό……ανασαίνω και νοιώθω τη ζωή......

Σας ευχαριστώ που είσαστε κοντά μου …ευχαριστώ που με τιμάτε με τη φιλία σας ….ευχαριστώ που με σκέφτεστε…..ευχαριστώ γιατί υπάρχετε κοντά μου….ευχαριστώ …..γιατί προσφέρετε χωρίς να γνωρίζετε….

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ


Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009

Η απομόνωση


Ερημιά και βαθύ σκοτάδι, μέσα μου

Συλλογιέμαι

Που είναι η αγκαλιά της μάνας μου
τι απέγινε η στοργή και η αγαπη

Μοναχικός άνθρωπος σε μια τσιμεντένια πόλη
Μοναξιά ή απομόνωση

Ένα διαμέρισμα που οι τοίχοι του είναι λευκοί

Το λευκό της απομόνωσης

Η κίνηση έξω , καλά κρατεί
ο κόσμος στο διαμέρισμα …καθαροί λευκοί τοίχοι

Έφυγε το νόημα έφυγαν τα όνειρα

Το φως της ζωής ολοένα και απομακρύνεται

Όχι

Δε μπορεί

Θα το προλάβω , θα το προλάβω

Με τη ζωή

Ή

Το θάνατο

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Ιοκάστη - β ΄ μέρος

Ο έρωτας δοξάζεται σαν ιερή αξία .

Το αγόρι παινεύει τον έρωτα , το ίδιο και το κορίτσι , όμως κανείς από τους δυο τους δε προσδοκά τίποτα από το συγκεκριμένο σύντροφο.

Ο έρωτας πέρα από το σέξ.

Ο αισθησιασμός ενυπάρχει στον ρυθμικό παλμό και στο πέταγμα όταν αυτός ο κρεμώδης βοκαλισμός ξεδιπλώνει τη χαρά του προς τον ουρανό….αλλά ο σεβασμός επιβάλλεται.
Υπάρχει κάτι στοχαστικό , μια σεμνότητα , ένα είδος δέους ……τίποτα το υστερικό , τίποτα το ακραίο.

Αυτός είναι ο έρωτας στον οποίο προσβλέπει ο Νήφων , ο έρωτας που κανείς δε θέλει να είναι ούτε θύμα του , ούτε λεία του .
Ο έρωτας που τον θέλεις με τη θέλησή σου , ένας έρωτας που υπερβαίνει την παρόρμηση , τη σεξουαλικότητα , την έλξη των σωμάτων.

Ένας δρόμος που ανοίγει μπροστά μας και τον παίρνεις με το φως της ημέρας .
Ο έρωτας νικητής των ερώτων μας……………

Χρειάζεται μεγάλη μαστοριά , ν΄ αφεθείς για να τολμήσεις την απλότητα.

Πρέπει να απαρνηθείς να θαμπώνεις της γυναίκες με το περιτύλιγμα μιας άλως επιτήδευσης .
Χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά και ταπεινότητα αν θέλεις να φτάσεις σε έναν διαυγή έρωτα.

Για να το καταλάβει κανείς πρέπει να έχει συχνάσει σε αυτή τη περιθωριακή χώρα του έρωτα.

Μια χώρα όπου η αγάπη ενώνει τους ανθρώπους , ένα κόσμο πλούσιο σε γλύκες και χάδια , σε μητρικές μελωδίες , σε κόρφους όπου σε παίρνει ο ύπνος .
Κάτω απ΄αυτόν τον ουρανό , ξυπνάει κανείς με την ίδια ευτυχία με την οποία κοιμάται.
Δίνεται με πάθος στο παιχνίδι , αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σ΄αυτό που κάνει , κάθε στιγμή απολαμβάνει εκείνη τη στιγμή, έντονα.
Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η εμπιστοσύνη.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι μας αγαπούν.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι υπάρχει νόημα .

Θυμήθηκε μια φράση που της είχε πει ο Νήφων :
“ Μια νύχτα κάτω από τα αστέρια , χαμένος στα όνειρά μου , διαισθάνθηκα ότι ήμουν συντροφιά με το Θεό , και η διερώτησή μου διακόπηκε για να δώσει τη θέση της στη πληρότητα.”

“Αγάπη μου “, σκέφτηκε η Ιοκάστη , “ η ζωή νικά το χάος - η παρουσία την απουσία - ο ήχος τη σιωπή …ακριβώς όπως όταν σ΄ακούω. “

Συμμετέχουμε σε μια συγκεκριμένη έκσταση που έχει τους δικούς της νόμους , τη δική της οργάνωση.
Κάτι τέτοιες στιγμές ακόμη και ο νους σωπαίνει.

Κοκκινίζω με τη σκέψη ότι κάποτε , ντρεπόμουν να
σ ΄αγαπώ.
Μια ανόητη επιφυλακτικότητα που δε τη συμμερίζομαι πια.

Όταν σου λέω …σ΄ αγαπώ Νήφων …. βροντοφωνάζεις ότι θέλεις να γελάσεις , να αγκαλιάσεις τον ουρανό , να παίξεις , να κυλιστείς …..σημαίνει ζωντάνια , γρηγοράδα , χτυποκάρδι , αυτιά που βουίζουν …το θαύμα της ζωής.
Όσο σκέφτομαι ότι φοβόμουν , ντρεπόμουν πόσο πολύ σ΄αγαπώ.

Δε το ομολογώ πια το φωνάζω….δε λέω απλά το όνομά σου , το όνομά σου λειτουργεί σαν ένας κώδικας ζωής που παραπέμπει σε ότι είναι άξιο αγάπης, σε όλη την ομορφιά του κόσμου.
Ηχείς μέσα μου σαν ένα πρόσχαρο δοξαστικό , όπου ακόμα και ο πόνος και η δυστυχία έχουν τη θέση τους.

Γιατί ευτυχία δε σημαίνει προστασία από τη δυστυχία , αλλά αποδοχή της.
Στην αρχή ήσουν το μυστικό μου , μετά το γούρι μου , ελπίζω να γίνεις και το ραντεβού μου.

Νήφων , ένα παρουσιαστικό που πρώτα γοητεύει και ύστερα συγκλονίζει.
Ένα σκληρό αλλά συνάμα ευγενή παρουσιαστικό.
Δυνατό και λεπτό ταυτόχρονα .
Η μπρούτζινη ώχρα και ο γυαλιστερός ιδρώτας της σάρκας έδιναν μια λάγνα εντύπωση , το κορμί του είχε απαλά τσακίσματα , όπως των νεαρών λεοπαρδάλεων που διστάζουν πριν πηδήσουν.
Στα μάτια του έλαμπε το ήρεμα ταραγμένο βλέμμα του .
Η σάρκα του μοσχοβόλαγε τ΄ αρώματα του σαφράν , του σαντάλ.
Τα λυγερά του μπράτσα δίπλωναν σα λάστιχα το κορμί της
χαιδευαν το λαιμό , γλιστρούσαν πάνω στους γοφούς ,
σέρνονταν πάνω στη κοιλιά απαλά , σα φίδια , που το κεφάλι τους σχηματιζόταν από το ανοιγόκλειμα της παλάμης και των δακτύλων.
Τα δάκτυλά του , λεπτά και όμορφα , λαμπερά και τόσο φιλήδονα.

Από τη πρώτη στιγμή που τον είδα αφέθηκα στην αγκαλιά του ακούμπησα το μάγουλό μου στο μάγουλό του , να γευτώ τη στιγμή.
Ένα ρίγος με διαπέρασε , εκείνος με έσφιξε πιο δυνατά ακόμη , φιλώντας με , με ένα πάθος που δεν ήταν επιθυμία για σέξ , αλλά για κάτι άλλο , για έρωτα , για αγάπη.

Έκλαψα γοερά , τόσο που δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου.

Πήρα το πρόσωπό του μέσα στα χέρια μου , το φίλησα , με μια τρυφερότητα άγνωστη και μουρμούρισα : Σ ΑΓΑΠΩ
Είναι τόσο γλυκό να νοιώθω τα χέρια του να με σφίγγουν χωρίς να με πνίγουν.

“ Είμαι εδώ για σένα ……” είπε , σφίγγοντάς με όπως κανένας άντρας ως τώρα δεν είχε κάνει.

Νήφων…..

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Ο φυλλομάντης

Αυτά τα δανεικά λόγια....είναι η ψυχή μου .....


Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

Η Χαρά και η Θλίψη


Η Χαρά είναι το πέρασμα του ανθρώπου απο μια μικρότερη τελειότητα σε μια μεγαλύτερη.

Η Θλίψη είναι το πέρασμα του ανθρώπου απο μια μεγαλύτερη τελειότητα σε μια μικρότερη.

Σπινόζα