Ιοκάστη - β ΄ μέρος

Ο έρωτας δοξάζεται σαν ιερή αξία .

Το αγόρι παινεύει τον έρωτα , το ίδιο και το κορίτσι , όμως κανείς από τους δυο τους δε προσδοκά τίποτα από το συγκεκριμένο σύντροφο.

Ο έρωτας πέρα από το σέξ.

Ο αισθησιασμός ενυπάρχει στον ρυθμικό παλμό και στο πέταγμα όταν αυτός ο κρεμώδης βοκαλισμός ξεδιπλώνει τη χαρά του προς τον ουρανό….αλλά ο σεβασμός επιβάλλεται.
Υπάρχει κάτι στοχαστικό , μια σεμνότητα , ένα είδος δέους ……τίποτα το υστερικό , τίποτα το ακραίο.

Αυτός είναι ο έρωτας στον οποίο προσβλέπει ο Νήφων , ο έρωτας που κανείς δε θέλει να είναι ούτε θύμα του , ούτε λεία του .
Ο έρωτας που τον θέλεις με τη θέλησή σου , ένας έρωτας που υπερβαίνει την παρόρμηση , τη σεξουαλικότητα , την έλξη των σωμάτων.

Ένας δρόμος που ανοίγει μπροστά μας και τον παίρνεις με το φως της ημέρας .
Ο έρωτας νικητής των ερώτων μας……………

Χρειάζεται μεγάλη μαστοριά , ν΄ αφεθείς για να τολμήσεις την απλότητα.

Πρέπει να απαρνηθείς να θαμπώνεις της γυναίκες με το περιτύλιγμα μιας άλως επιτήδευσης .
Χρειάζεται πάρα πολύ δουλειά και ταπεινότητα αν θέλεις να φτάσεις σε έναν διαυγή έρωτα.

Για να το καταλάβει κανείς πρέπει να έχει συχνάσει σε αυτή τη περιθωριακή χώρα του έρωτα.

Μια χώρα όπου η αγάπη ενώνει τους ανθρώπους , ένα κόσμο πλούσιο σε γλύκες και χάδια , σε μητρικές μελωδίες , σε κόρφους όπου σε παίρνει ο ύπνος .
Κάτω απ΄αυτόν τον ουρανό , ξυπνάει κανείς με την ίδια ευτυχία με την οποία κοιμάται.
Δίνεται με πάθος στο παιχνίδι , αφοσιώνεται ολοκληρωτικά σ΄αυτό που κάνει , κάθε στιγμή απολαμβάνει εκείνη τη στιγμή, έντονα.
Το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η εμπιστοσύνη.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι μας αγαπούν.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι υπάρχει νόημα .

Θυμήθηκε μια φράση που της είχε πει ο Νήφων :
“ Μια νύχτα κάτω από τα αστέρια , χαμένος στα όνειρά μου , διαισθάνθηκα ότι ήμουν συντροφιά με το Θεό , και η διερώτησή μου διακόπηκε για να δώσει τη θέση της στη πληρότητα.”

“Αγάπη μου “, σκέφτηκε η Ιοκάστη , “ η ζωή νικά το χάος - η παρουσία την απουσία - ο ήχος τη σιωπή …ακριβώς όπως όταν σ΄ακούω. “

Συμμετέχουμε σε μια συγκεκριμένη έκσταση που έχει τους δικούς της νόμους , τη δική της οργάνωση.
Κάτι τέτοιες στιγμές ακόμη και ο νους σωπαίνει.

Κοκκινίζω με τη σκέψη ότι κάποτε , ντρεπόμουν να
σ ΄αγαπώ.
Μια ανόητη επιφυλακτικότητα που δε τη συμμερίζομαι πια.

Όταν σου λέω …σ΄ αγαπώ Νήφων …. βροντοφωνάζεις ότι θέλεις να γελάσεις , να αγκαλιάσεις τον ουρανό , να παίξεις , να κυλιστείς …..σημαίνει ζωντάνια , γρηγοράδα , χτυποκάρδι , αυτιά που βουίζουν …το θαύμα της ζωής.
Όσο σκέφτομαι ότι φοβόμουν , ντρεπόμουν πόσο πολύ σ΄αγαπώ.

Δε το ομολογώ πια το φωνάζω….δε λέω απλά το όνομά σου , το όνομά σου λειτουργεί σαν ένας κώδικας ζωής που παραπέμπει σε ότι είναι άξιο αγάπης, σε όλη την ομορφιά του κόσμου.
Ηχείς μέσα μου σαν ένα πρόσχαρο δοξαστικό , όπου ακόμα και ο πόνος και η δυστυχία έχουν τη θέση τους.

Γιατί ευτυχία δε σημαίνει προστασία από τη δυστυχία , αλλά αποδοχή της.
Στην αρχή ήσουν το μυστικό μου , μετά το γούρι μου , ελπίζω να γίνεις και το ραντεβού μου.

Νήφων , ένα παρουσιαστικό που πρώτα γοητεύει και ύστερα συγκλονίζει.
Ένα σκληρό αλλά συνάμα ευγενή παρουσιαστικό.
Δυνατό και λεπτό ταυτόχρονα .
Η μπρούτζινη ώχρα και ο γυαλιστερός ιδρώτας της σάρκας έδιναν μια λάγνα εντύπωση , το κορμί του είχε απαλά τσακίσματα , όπως των νεαρών λεοπαρδάλεων που διστάζουν πριν πηδήσουν.
Στα μάτια του έλαμπε το ήρεμα ταραγμένο βλέμμα του .
Η σάρκα του μοσχοβόλαγε τ΄ αρώματα του σαφράν , του σαντάλ.
Τα λυγερά του μπράτσα δίπλωναν σα λάστιχα το κορμί της
χαιδευαν το λαιμό , γλιστρούσαν πάνω στους γοφούς ,
σέρνονταν πάνω στη κοιλιά απαλά , σα φίδια , που το κεφάλι τους σχηματιζόταν από το ανοιγόκλειμα της παλάμης και των δακτύλων.
Τα δάκτυλά του , λεπτά και όμορφα , λαμπερά και τόσο φιλήδονα.

Από τη πρώτη στιγμή που τον είδα αφέθηκα στην αγκαλιά του ακούμπησα το μάγουλό μου στο μάγουλό του , να γευτώ τη στιγμή.
Ένα ρίγος με διαπέρασε , εκείνος με έσφιξε πιο δυνατά ακόμη , φιλώντας με , με ένα πάθος που δεν ήταν επιθυμία για σέξ , αλλά για κάτι άλλο , για έρωτα , για αγάπη.

Έκλαψα γοερά , τόσο που δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου.

Πήρα το πρόσωπό του μέσα στα χέρια μου , το φίλησα , με μια τρυφερότητα άγνωστη και μουρμούρισα : Σ ΑΓΑΠΩ
Είναι τόσο γλυκό να νοιώθω τα χέρια του να με σφίγγουν χωρίς να με πνίγουν.

“ Είμαι εδώ για σένα ……” είπε , σφίγγοντάς με όπως κανένας άντρας ως τώρα δεν είχε κάνει.

Νήφων…..