Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Να σας συστηθώ.....Έρωτας

Τώρα στην ηλικία που είμαι πιστεύω ότι δεν είμαι πια θύμα του τυχαίου και απρόβλεπτου…. αλλά ¨αφέντρα ¨ των πράξεών μου.

Και πάλι όμως μπορεί να κάνω λάθος…σημασία πολλές φορές δεν έχουν οι πράξεις ...αλλά το κίνητρο των πράξεων.

" Τα ρούχα σου έχουν μια περίεργη μυρωδιά " – ρώτησα με το ύφος ανθρώπου που θέλει να ξέρει και να καταλαβαίνει τα πάντα , πολύ περισσότερο ανθρώπων που με περιτριγυρίζουν.

Τρομοκρατήθηκε και γύρισε αμέσως δαγκώνοντας τα χείλη : " τι πράγμα μυρίζουν ; " – με ρώτησε .

"Ανθρώπου που αναβλύζει πόθο….σεξουαλικότητα …...ανθρώπου που μέσα στα υφάσματα που περιβάλλουν το γυμνό του σώμα ακουμπά το σπέρμα του σώματός του " – απάντησα με αργό ρυθμό , ξεστομίζοντας με έμφαση κάθε μου λέξη μέσα από τα υγρά μου χείλη.

Τον φίλησα στο μάγουλο , με αγκάλιασε και μύριζε ο ένας τη μυρωδιά του άλλου στο λαιμό…άκουσα ένα ψιθυριστό…
σ’ αγαπώ !

Τον λυπήθηκα , ένιωσα τη καρδιά μου να σφίγγεται , γύρισα από την άλλη με μάτια υγρά…
" Δε μπορεί να μου φέρεσαι έτσι ! " - ούρλιαξε " δε μπορεί να με έχεις γραμμένο, όταν σου μιλάω πρέπει να κάθεσαι και να με ακούς και όχι να μου γυρνάς τη πλάτη "

Τότε γύρισα μονομιάς , έπιασα τους καρπούς του μέσα στα χέρια , ένοιωσα πόσο αδύναμος ήταν…..

" θα μπορούσα να σε ακούω με τις ώρες , φθάνει να μου μιλάς ! " άκουσα το σώμα του να χαλαρώνει και τα μάτια του να γυρνούν προς τα κάτω , αναλύθηκε σε δάκρυα , σκέπασε το πρόσωπό του με τα χέρια του να κρύψει τη ντροπή του.

Έφυγα σα δειλή , τον παράτησα να κλαίει.

Όμως έχω κάνει τα πάντα για εκείνον , και για μένα.

Πόσες φορές δεν με άφησε κλαμένη και αντί να με σφίξει στα μπράτσα του με έδιωξε κοροιδεύοντάς με.

Η μοναξιά ίσως με καταστρέφει αλλά δε με φοβίζει.

Είμαι η καλύτερή μου φίλη , δε θα μπορούσα ποτέ να προδώσω τον εαυτό μου , να τον εγκαταλείψω.
Θα μπορούσα να κάνω κακό στον εαυτό μου , όχι γιατί το ευχαριστιέμαι αλλά γιατί θέλω να τιμωρηθώ με κάποιο τρόπο.

Θέλω κάποιον να ενδιαφέρεται για μένα – αλλά πως γίνεται μία σα και εμένα να αγαπάει τον εαυτό της και συνάμα να θέλει να τον τιμωρήσει?

Είναι αντίφαση.
Ποτέ η αγάπη και το μίσος δεν ήταν τόσο κοντά , τόσο σύμμαχοι , τόσο μέσα μου.

Ένα βογκητό βγήκε από τα χείλη μου , το να του δώσω να καταλάβει ότι πονούσα θα ήταν σα να του εκδήλωνα συναισθήματα , εκείνος θέλει να χρησιμοποιεί το σώμα μου , δε θέλει να γνωρίσει το φώς μου.

Μπήκα στο μπάνιο κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και δεν είδα πια την εικόνα του ανθρώπου που παρατηρούσα μαγεμένη πριν από μερικά χρόνια.
Είδα τα μάτια μου θλιμμένα , το μαύρο μολύβι είχε λιώσει από τα δάκρυα και κολλούσε στα μάγουλα , εικόνα αξιοθρήνητη.

Όχι , δεν ήμουν εγώ εκείνη , εκείνη που αγαπάει τον εαυτό της , είμαι εγώ.

Είμαι εκείνη που απόψε θα χτενίσει τα μαλλιά της εκατό φορές με απέραντη φροντίδα , εκείνη που θα ξαναβρεί την κοριτσίστικη απαλότητα των χειλιών της , χαρίζοντας στον εαυτό της τον έρωτα που της αρνήθηκαν.

Η συνείδησή μου με χαστούκιζε τόσο δυνατά που για να την καλμάρω είπα δυνατά και ξετσίπωτα
…είναι όμορφο να βλέπει κανείς δύο ταυτότητες στο ίδιο σώμα…..

Πολλές φορές νοιώθω , μερικοί άντρες που πέρασαν από τη ζωή μου είναι σα να να παίζαν μαζί μου ένα περίεργο παιχνίδι,
Εγώ το χώμα και εκείνοι τα σκουλήκια που το σκάβανε.
Και τώρα νοιώθω το χώμα σαθρό και έτοιμο για κατολίσθηση.
Ένοιωσα μια περίεργη ανάμειξη του παρελθόντος με το παρόν.

Λησμονιά.

Μπορώ θαυμάσια να γέυομαι τη κανονικότητα και να ζω καλά μέσα σ’ αυτήν , τα μάτια μου να φωτίζονται , να χαμογελώ συνεσταλμένα με ένα κομπλιμέντο που μου κάνουν.
Αλλά τίποτα δε μου κάνει εντύπωση.

Τώρα ξέρω τι θέλω . Θέλω τη θέρμη της σάρκας , τα χέρια , το σάλιο , την ψιθυριστή φωνή , την αναπνοή , να προσφέρω μια ευωχία σε όλο το κορμί….

Ρώτησα τον εαυτό μου ….θέλεις να κάνεις έρωτα ?
Έγνεψα καταφατικά………κάποιος πρέπει να μου το διδάξει!
Να μου διδάξει να κάνω έρωτα ή να αγαπάω?
Ίσως αυτά τα δύο πάνε μαζί ……..

Να αφήνεσαι να σε πηγαίνει εκείνος που σου αρέσει και κυριεύει τις αισθήσεις σου είναι κάτι ιερό , είναι εκεί , που το σέξ παύει να είναι μόνο σεξ και γίνεται έρωτας.
Να μυρίζεις την αρωματισμένη σάρκα του κορμιού του.
Φθάνεις στον παράδεισο ή στη κόλαση, ανάλογα από ποια πλευρά το βλέπεις.

Πέρασα τα ακροδάχτυλά μου στα χείλη μου μαλάζοντάς τα ελαφρά , βάλθηκα να με παρατηρώ , με ένα χαμόγελο Λολίτας.

Ανοιξα το συρτάρι …έβγαλα κάτι μεταξωτά εσώρουχα και βγήκα έξω….

Πήγα στη κρεβατοκάμαρα να κοιταχτώ στον καθρέφτη και βλέποντας την εικόνα μου σκίρτησα :
Ιδού η πολλοστή μου μεταμόρφωση , η πολλοστή μου υποταγή στις απαγορευμένες επιθυμίες

κάποιας που δεν είμαι εγώ ….

κάποιας που δεν αγαπάει ….





6 σχόλια:

  1. Βασιλική μου το κείμενό σου είναι συγκλονιστικό και καθρεφτίζει μέγάλο μέρος ανθρώπων που μένουν εγκλωβισμένοι σε ανθρώπους και σχέσεις....πιστεύω πού πως μια σχέση ζει όταν ο οι δυο σύντροφοι έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και το ρόλο αυτό τον τηρούν...αλλιώς χάνονται όλα...ένα σ' αγαπώ δε λέει τίποτε...λένε όμως οι καθημερινές πράξεις, ο κόπος , η αφοσίωση... όλα αυτά ανταμείβονται τη στιγμη που πρέπει...χρειάζεται υπομονή και γενναίες αποφάσεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στέφανε καλημέρα ,
    πρέπει να διαφωνίσω μαζί σου σε ένα σημείο...για μπέβνα η αγάπη δε χρειάζεται ούτε κόπο ούτε απλές καθημερινές πράξεις...η αγάπη ΥΠΑΡΧΕΙ και οδηγεί ...είναι ανιδιοτελείς , μόλις βάλεις τον εαυτό σου στη διαδικασία να πασχίσει για κάτι ...έχασες το παιχνίδι της ουσίας απλά ...συμβιβάζεσαι με αυτό που ονομάζω πλασματική πραγματικότητα...

    Σε μια σχέση με πραγματική αγάπη ...μυρίζει η ατμόσφαιρα , τα κορμιά , η συμπεριφορές....είναι ορατή...δίχως όραση !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. λεμε το ίδιο πράγμα βασιλική αλλά με άλλα λόγια...απλά καποτε έρχεται η στιγμή στις μακροχρόνιες σχέσεις που κατά τη γνώμη χρειάζεται και η συνειδητή επέμβαση...ο χρόνος φθείρει βασιλική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο χρόνος δεν φθείρει...όταν υπάρχει αγάπη ...απλά την ωριμάζει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. την δοκιμαζει θα λεγα, δεν την ωριμάζει μονον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα Ιωάννη , ευχαριστώ και πάλι για την επίσκεψή σου , ο χρόνος δοκιμάζει...δε θα διαφωνίσω μαζί σου...αν συμφωνήσεις μαζί μου ότι ο χρόνος δοκιμάζει τα πάντα ....όχι μόνον τα θεμέλια της αγάπης!
    Ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι εύκρατη που γίνεται η σκέψη όταν τα μπλέ σου βγαίνουν περίπατο !
Οδυσσέας Ελύτης

Σας ευχαριστώ που με τιμάτε με το σχόλιό σας .

Βασιλική Ριμπά