Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Αφιερωμένο στη μανούλα μου


Όταν σε βλέπω σ'αγαπώ
όταν σε βλέπω να κλαις ανατριχιάζω
Αθανασία Μαρία Πολυχρονίδου
8 ετών

2 σχόλια:

  1. πάλεψε όσο μπορείς για τη δική της ευτυχία...είναι ο στόχος που σε φτάνει κοντά στο θεό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι όμορφη η κουβέντα που μου έγραψες Στέφανε ....όμως και οι γονείς πάλεψαν για τη δική μας ευτυχία ...πολλοί απέτυχαν....ξέρεις γιατί ?
    Διότι η ευτυχία είναι υποκειμενική για τον καθένα μας.
    Αυτό που πιστεύω εγώ ότι προέχει στα παιδιά μας είναι να μάθουν να ακούν κυρίως τον εαυτό τους , να σέβονται και να επιδιώκουν ..ότι γεμίζει τη καρδιά τους...μόνο τότε μπορούν να είναι ευτυχισμένα.
    Το κυριότερο ?
    Να γνωρίζουν πάντα ότι είναι ελεύθερα να πετάνε όπου θέλουν ...ο γονιός είναι πιστός - παντοτινός - παρατηρητής .
    Ευχαριστώ διότι μαζί σου έχω ..τις καλύτερες κουβέντες, ευχαριστώ και καλές διακοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τι εύκρατη που γίνεται η σκέψη όταν τα μπλέ σου βγαίνουν περίπατο !
Οδυσσέας Ελύτης

Σας ευχαριστώ που με τιμάτε με το σχόλιό σας .

Βασιλική Ριμπά