Όταν η φαιδρότητα γίνεται υπεροψία……..

Πέρασε γι’ άλλη μια χρονιά η Eurovision …..έλαβε τέλος…μετά από τους προκαταρκτικούς φανφαρισμούς …έρχονται οι αναλυτές των πάνελ …

Τι έφταιξε βρε παιδιά ?

Τι άραγε ? ‘Όλα τα υπόλοιπα εκτός από εμάς τους ίδιους …πόσο εύκολα βρίσκουμε ψεγάδια κοιτώντας γύρω μας ….πόσο δύκολο να δούμε τον εαυτό μας …

Καλέ ,κανένας καθρέφτης υπάρχει ?

Σάκη ήσουν καλός , επαγγελματίας , καλά ρυθμισμένο ρομποτάκι απ’ όλους τους κατασκευαστές σου…..

Ποιος νίκησε ? Αυτός που απλά ήταν ο εαυτός του ….επικριτικός εκεί που ένοιωθε να είναι , αγέλαστος διότι δεν είχε κάτι να γελάσει και υπομονετικός σε κάθε υπεροπτική ερώτηση ελλήνων δημοσιογράφων…

Μια παροιμία λέει όποιος γελάει τελευταίος , γελάει καλύτερα !

Τι γεύση μας αφήνει ….κάθε χρόνο τα ίδια …κουδουνάκια που χτυπούν δε βρίσκουν παραλήπτη …ζούμε σε ένα κόσμο πλασματικό …μόνον εμείς τον αντιλαμβανόμαστε ….

Τρέχουμε σαν έθνος πίσω …τι υπάρχει καινούργιο στη μουσική σκηνή …αυτό θα αντιγράψουμε …τι υπάρχει στη κοινωνική σκηνή αυτό θα αντιγράψουμε ….τι υπάρχει στη πολιτική σκηνή …αυτό θα αντιγράψουμε…..κοκ

Κάτι σα πειρατικά CD. Αυτό είναι το έργο που παρουσιάζουμε …..
Που πήγε βρε παιδιά η αυθεντικότητά μας ;
Υπάρχει , εκεί στην άκρη , στα παρασκήνια ….βλέπεις δε πουλάει ……

Αναφορές σα το ποιητή Φανφάρα στο ένδοξο παρελθόν μας του Σωκράτη , της Δημοκρατίας , της Ιατρικής , της Αρχιτεκτονικής….που στην ουσία ούτε αυτό δε γνωρίζουμε ….διότι αν γνωρίζαμε θα τιμούσαμε…..

Ας κατέβουμε λίγο από το χαλασμένο καλάμι μας ….συγκεντρωθείτε παιδιά ..αυτό που παρουσιάζουμε δεν είμαστε εμείς …δε μπορεί να είμαστε υπερόπτες …μέσα από λιβάδι φαιδρότητας μέσα από ανύπαρκτη βάση αξιών ….

Δεν είναι αργά ….φωτισμένοι δεν είναι μόνο …όσοι στέκονται μπροστά σε τεχνιτές λάμπες ……υπάρχουν και κάτω από το μοναδικό φως του ελληνικού ουρανού….