Μου αρέσει όταν σωπαίνεις........

Μ'αρέσει όταν σωπαίνεις γιατί είναι σα να λείπεις ,
και μ'ακούς από μακριά και η φωνή μου δε σε φτάνει.
Μοιάζει σαν να έχουνε τα μάτια σου πετάξει
και μοιάζει σαν να του έκλεισε το στόμα ένα φιλί.

Όπως όλα τα πράγματα είναι γεμάτα απ'την ψυχή μου,
προβάλλεις απ΄τα πράγματα , γεμάτη απο ψυχή μου .
Πεταλούδα του ονείρου, με τη ψυχή μου μοιάζεις,
και μοιάζεις με τη λέξη μελαγχολία.

Μ'αρέσει όταν σωπαίνεις και είσαι σαν απόμακρη.
Κι είσαι σαν παραπονεμένη , πεταλούδα σε νανούρισμα
και με ακούς απο μακριά , και η φωνή μου δεν σε φτάνει
άφησέ με να σωπαίνω με τον τρόπο της σιωπής σου.

Άσε με και να σου μιλώ πάλι , πάλι με τη σιωπή σου
που΄ναι σαν λάμπα φωτεινή , απλή σαν δαχτυλίδι.
Είσαι όπως η νύχτα , σιωπηλή κι έναστρη.
Η σιωπή σου είν΄από αστέρι, τόσο μακρινή και απλή.

Μ ΄αρέσει όταν σωπαίνεις γιατί είναι σα να λείπεις.
Πονεμένη κι απόμακρη σαν να είχες πεθάνει.
Μια λέξη τότε , ένα χαμόγελο αρκούν.
Κι είμαι χαρούμενος , χαρούμενος που αυτό δεν αληθεύει.


Πάμπλο Νερούδα